به علت سبکی، انعطاف پذیری و فرآیند پذیری آسان پلیمرهای سنتزی (بر پایه ی پتروشیمی) ، مصرف آنها به طور پیوسته در حال گسترش است. اما با توجه به افزایش مصرف آنها، یک تجمع مداوم و همیشگی از پلاستیک های زیست تخریب ناپذیر وجود دارد که منجر به مشکلات دفع زباله های پلیمری از جمله پلی اتیلن، پلی استایرن و ... می شود. بنایراین تلاش هایی در جهت جایگزینی پلیمرهای سنتزی با بیوپلیمرهای ارزان همانند نشاسته ، سلولز و ... صورت گرفته است . یکی از مهمترین نوع پلیمرهای سنتزی پلی استایرن است که یک پلیمر ترموپلاستیک فراگیر می باشد و در مصارف مختلفی به طور مداوم و به تنهایی مورد استفاده قرار می گیرد. پلی استایرن امروزه در میان غالب مواد بسته بندی قرار می گیرد، در حالی که این پلیمر به طور خود به خودی تخریب نمی شود. پلی استایرن نیز همانند دیگر مواد بسته بندی، زمانی که کاربریش تمام می شود، در زباله دان ها و طبیعت رها می شود . از آنجایی که خواص فیزیکی و مکانیکی بیو پلیمرها خیلی ضعیف می باشد، جهت جایگزینی پلی استایرن خیلی مناسب نیستند. یکی از روش های حل این مشکل، تهیه ی آلیاژهای پلی استایرن/ بیو پلیمرها می باشد که به این ترتیب می توان پلیمری تولید کرد که هم خاصیت زیست تخریب پذیری بیو پلیمرها و هم خواص فیزیکی و مکانیکی پلی استایرن را دارا است.

چکیده: با توجه به افزایش گرایش مصرف عمومی به آبمیوه های تازه و با کیفیت از نظر ویژگی های تغذیه ای، فیزیکی شیمیایی و حسی که کمترین فرآیند بر آن ها اعمال شده باشد و از طرفی کوتاه بودن عمر انبارداری این محصولات در یخچال به دلیل رشد سریع میکروارگانیسم ها، هدف این تحقیق، به کارگیری فیلم های نانوکامپوزیتی پلی اتیلن ldpe- حاوی نانوذرات فلزی و نانوذرات رس اصلاح شده آلی و غیرآلی در نگهداری آب پرتقال طبیعی تازه به عنوان روشی جدید، برای حفظ حداکثر مواد مغذی، تازگی و کاهش بار میکروبی آن می باشد. فیلم های نانوکامپوزیتی مختلف با آب پرتقال تازه پر و در دمای ?c4 نگهداری شدند. پایداری میکروبی، مقدار اسید آسکوربیک، تغییرات ph، میزان مهاجرت نانوذرات فلزی به داخل بسته، کیفیت رنگ و ویژگی های حسی آب پرتقال بسته بندی شده در لحظه صفر و پس از 7، 28 و 56 روز از انبارداری ارزیابی شد. قدرت ضدقارچی و ضدمیکروبی فیلم های نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات فلزی به طور معنی داری (05/0>p) بالاتر از فیلم های نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات خاک رس اصلاح شده آلی بود. در بسته های حاوی نانوذرات خاک رس اصلاح شده آلی کمترین میزان کاهش اسیدآسکوربیک را نسبت به سایر فیلم های نانوکامپوزیتی داشتیم. تغییرات مقدار ph آبمیوه با گذشت زمان انبارمانی روند افزایشی دارد و phآب پرتقال موجود در فیلم های نانوکامپوزیتی حاوی نانوذرات فلزی کمتر از سایر فیلم های دیگر در دوره های مختلف انبارمانی است. شدت تغییر رنگ آب پرتقال در بسته های حاوی نانوذرات فلزی نسبت به فیلم شاهد در مقایسه با بسته های حاوی نانوذرات خاک رس اصلاح شده آلی افزایش معنی داری (05/0>p) دارد. نتایج ارزیابی حسی گویای دریافت بالاترین امتیاز ویژگی های حسی رنگ، بو، مزه و پذیرش کلی برای آب پرتقال موجود در بسته های حاوی نانوذرات فلزی در مقایسه با سایر بسته ها است. میزان مهاجرت یون های نقره، مس و روی کمتر از مقدار حد مجاز مسمومیت زایی اندازه گیری شد.