این مطالعه طی مدت یک ساله در جزایر لارک و هنگام برای شناسایی و چراکنش جغرافیایی جورپایان صورت گرفت که در مجموع از 18 ایستگاه نمونه برداری شده در جزیره هنگام بیشترین پرانش گونه ای مربوط به دو گونه sphaeromopsis persikolpos و sphaeromopsis sarii بود. و در جزیره لارک از مجموع 19 ایستگاه نمونه برداری شده بیشترین پراکنش گونه ای مربوط به گونه cymodoce waegelei بود.

جهت ارزیابی وضعیت اکسیدان و آنتی اکسیدانی مغز (قدامی، میانی و خلفی) جوجه های مبتلا به هیپرتانسیون ریوی (ناشی از سرما)، تعداد 48 قطعه جوجه ی نر نژاد راس در دو گروه شاهد و تحت استرس سرما (هیپرتانسیون ریوی ناشی از سرما) به مدت 42 روز پرورش داده شدند و سپس میزان پراکسیداسیون لیپیدی، اکسیداسیون پروتئینی، ظرفیت آنتی-اکسیدانی، فعالیت و بیان ژنی آنزیم های کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز اندازه گیری شد. میزان پراکسیداسیون لیپیدی و اکسیداسیون پروتئینی در مغز خلفی جوجه های مبتلا به هیپرتانسیون ریوی به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد افزایش یافت درحالی که ظرفیت آنتی اکسیدانی این ناحیه کاهش یافت (05/0>p). در جوجه های مبتلا به هیپرتانسیون ریوی فعالیت سوپراکسیددیسموتاز در هر سه ناحیه از مغز به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت در حالی که فعالیت کاتالاز در مغز قدامی و میانی افزایش یافت (05/0>p). فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در سه قسمت مغز در بین دو گروه مورد آزمایش تغییر معنی داری نداشت. بیان ژنی کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز (نوع 1 و 2) به طور معنی داری در مغز جوجه های مبتلا به هیپرتانسیون ریوی نسبت به گروه شاهد کاهش یافت درحالی که بیان ژنی گلوتاتیون پراکسیداز افزایش یافت (05/0>p). نتیجه آن که، احتمالا تغییرات ذکر شده در وضعیت اکسیدانی و آنتی-اکسیدانی مغز به خصوص ناحیه ی خلفی آن می تواند بر عملکرد مرکز عصبی قلبی–عروقی و سیستم عصبی سمپاتیک تأثیر گذاشته و هیپرتانسیون ریوی را وخیم تر سازد.