در این مطالعه اثر یک سویه از باکتری های اسیدلاکتیک (lab )، لاکتوکوکوس لاکتیس (1403ptcc)، به عنوان پروبیوتیک و افزودنی در جیره غذایی به منظور بررسی بر عملکرد رشد و قابلیت جلوگیری از لاکتوکوکوزیز در بچه ماهیان کفال خاکستری ((mugil cephalus l. در چالش با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آمورد بررسی قرار گرفت. این سویه از باکتری های اسیدلاکتیک، در 3 جیره آزمایشی 1,d2d و3d که به ترتیب هر کدام از آن ها حاوی تراکم باکتریایی، cfug-1 108×5/ 1، 108× 3 و 108 ×6 به جیره تجاری افزوده شد درحالی که جیره گروه کنترل بدون هیچ گونه افزودنی پروبیوتیکی بود. بچه ماهیان کفال خاکستری (با متوسط وزنی4/1 ± 44/8 گرم)، در مخازن شیشه ای 3 گانه (با 3 تکرار) با جیره های آزمایشی تهیه شده در طول مدت 30روز، تغذیه شدند. به منظور بررسی عملکرد رشد در روزهای 10، 20 و30 ام پس از شروع دوره غذا دهی بیومتری بچه ماهیان کفال انجام گرفت و شاخص های رشد، مانند افزایش وزن(wg)، ضریب تبدیل غذایی(fcr)، ضریب رشد ویژه(sgr)، فاکتور وضعیت(cf) و میانگین رشد روزانه(adg) ، محاسبه شدند و داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند؛ همچنین با پایان دوره غذا دهی30 روزه به منظور بررسی درصد بقاء در چالش با عامل بیماری زا، بچه ماهیان کفال خاکستری در تیمارهای دریافت کننده سویه پروبیوتیک و همچنین یکی از گروه های کنترل با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آ ( تراکم سلولی cfuml-1107 × 1 به روش غوطه وری ) چالش داده شدند و تلفات به صورت روزانه تا 10 روز پس از چالش ماهیان ثبت شد. نتایج در کل دوره غذا دهی 30 روزه نشان داد که تمامی پارامترهای رشد و همچنین درصد بازماندگی در تیمارهای دریافت کننده پروبیوتیک بهبود یافت اما اختلاف معنی داری با گروه شاهد نشان ندادند(05/0<p)، تنها این اختلاف در پارامتر فاکتور وضعیت(cf) در دو تیمار دریافت کننده پروبیوتیک، تیمارهای 2d و 3d با گروه شاهد معنی دار شد (05/0>p). شمار تلفات تا 10روز پس از چالش ماهیان نشان داد که در تیمارهای دریافت کننده پروبیوتیک این تلفات کمتر بود و درصد بازماندگی در این گروه ها نسبت به شاهد بالاتر بود بطوریکه درصد بازماندگی از 40 % در گروه شاهد به 64% در تیمار 3d و 68% در تیمار2d ارتقاء یافت (05/0>p). به طورکلی می توان نتیجه گرفت که استفاده از سویه لاکتوکوکوس لاکتیس در جیره غذایی می تواند منجر به افزایش ماندگاری بچه ماهی کفال خاکستری در چالش با عامل بیماری زای لاکتوکوکوس گارویه آ گردد

با افزایش تعداد سویه های باکتریایی مقاوم به آنتی بیوتیک های مختلف و قیمت بالای برخی آنتی بیوتیک ها نیاز به داروهای گیاهی موثر، در دسترس و ارزان احساس می شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثرضدباکتریایی عصاره های قطبی و غیر قطبی دوره های مختلف رویشی گیاه اسپند (peganum harmala) بر روی باکتری های آئروموناس هیدروفیلا (aeromonas hydrophila)، فتوباکتریوم دامسلا (photobacterium damsela) و لاکتوکوکوس گارویه آ (lactococcus garvieae) به روش های انتشار دیسک (ِ disk diffusion) و حداقل غلظت بازدارندگی (minimum inhibitory concentration (mic)) و کشندگی (minimum bactericidal concentration (mbc)) صورت گرفت. طبق نتایج بدست آمده اثر ضد باکتریایی عصاره ها بر باکتری های مورد مطالعه دارای اختلاف معنی داری بود به طوری که بیشترین اثر ضدباکتری مربوط به عصاره اتانولی و متانولی گیاه اسپند و کمترین اثر ضدباکتری مربوط به عصاره های آبی، کلروفرمی و دی کلرومتانی بود (05/0p<). همچنین مقایسه عصاره های تهیه شده از دوره های مختلف رویشی گیاه، از نظر اثر ضد باکتری اختلاف معنی داری وجود داشت و مشخص شد که دوره دوم نسبت به سایر دوره های رویشی از اثرضدباکتریایی بیشتری برخوردار بود (05/0p<). نتایج آزمون حداقل غلظت بازدارندگی و کشندگی مشخص کرد که عصاره متانولی و اتانولی گیاه اسپند با میزان 16 میلی گرم در میلی لیتر بیشترین اثر ضد باکتری را بر روی باکتری آئروموناس هیدروفیلا دارند. با توجه به نتایج آزمون ها به طور کلی می توان نتیجه گرفت که از بین عصاره های مورد بررسی، عصاره الکلی-قطبی از عملکرد قوی تری برخوردار بوده و باکتری ها نسبت به این عصاره حساسیت بیشتری نشان دادندو سایر عصاره ها اثر ضد باکتریایی ضعیف تری داشتند. حساسیت باکتری های بیماری زای مورد مطالعه به عصاره ی دوره های رویشی مختلف گیاه این تحقیق بسیار متفاوت بود و با توجه به اثر مناسب عصاره متانولی و اتانولی روی این سه عامل بیماری زای ماهی، لازم است امکان استفاده از آن ها در درمان و پیشگیری از بیماری های باکتریایی ماهی ارزیابی گردد.