در این پایان نامه برای تقویت ورق اتصال بادبند به تیر از نرم افزار اجزای محدود abaqus به دلیل دارا بودن امکانات مورد نیاز برای تحقیق بر روی قاب های مهاربندی شده واگرا (ebfs) استفاده شده است. مدل سازی نمونه ها در نرم افزار انجام شده و منحنی های هیسترزیس، نمودارهای مقایسه ای ضریب شکل پذیری، مقاومت و تنش در محل اتصال ورق بادبند به تیر برای 16 نمونه مورد بررسی در این تحقیق بدست آمده است. بعد از انجام تحلیل روی نمونه ها مشخص گردید، نمونه هایی که دارای ورق اتصال بادبند به تیر به موازات محور بادبند هستند و در طول تیر پیوند و تیر خارج از پیوند از سخت کننده های مورب که به جان و بال های تیر متصل شده اند، استفاده شده است دارای رفتار بهتری نسبت به سایر نمونه ها هستند. همچنین این نمونه ها کمترین مقدار تنش در محل اتصال ورق بادبند به تیر را دارند.

اتصالات، از لحاظ گیرداری به سه دسته صلب، نیمه صلب و ساده تقسیم بندی می شوند. این تقسیم بندی بر اساس درصد گیرداری اتصال صورت می پذیرد. یکی از متداول ترین حالات اتصال ساده، اتصال تیر توسط نبشی جان و یا ورق جان می باشد. عمده طراحان این نوع اتصال را جزو اتصالات مفصلی طبقه بندی می کنند. اتصال ساده باید به گونه ای طرح شود که مقاومت لازم برای انتقال نیروی برشی را داشته و در عین حال به اندازه ای انعطاف پذیر و نرم باشد که انتهای تیر به راحتی دوران کرده و نیاز دورانی تیر ارضا گردد. درصد گیرداری اتصال با ورق جان در مقایسه با نبشی جان بالا بوده و با افزایش ارتفاع ورق اتصال، این گیرداری افزایش می یابد به طوریکه در برخی حالات ممکن است این نوع از اتصال جزو دسته اتصلات نیمه صلب قرار می گیرد. در این پژوهش هدف بررسی درصد گیرداری اتصال با ورق جان و همچنین مقایسه آن با درصد گیرداری با نبشی جان می باشد.

نظر به اهمیت و کاربرد روز افزون بتن در بخشهای مختلف سازه ای و غیرسازه ای ساختمان ، تلاش در جهت بهبود کیفیت خواص مکانیکی آن ضروری به نظر میرسد. یکی از مصالحی که در سازه های محافظ و مقاوم در برابر پرتابه ها از جمله گلوله بکار می رود بتن کامپوزیتی می باشد. بتن های نسل جدید مثل بتن پودری واکنش پذیرrpc ، بتن با مقاومت بالا hsc و بتن مسلح به الیاف frc هر کدام از جنبه های مختلف مقاومت فشاری ، سختی و جذب انرژی پیشرفتهای شگرفی را شاهد بودند. در این تحقیق اثر افزودن الیاف مختلف ، ترکیب الیاف فولادی با برآده فولاد، استفاده از مش فولادی در داخل بتن و پشت بند فولادی در بتنهای معمولی ، مقاومت بسیار بالا و پودری واکنش پذیر به منظور افزایش قابلیت جذب انرژی بتن ، بهبود شکست و کاهش عمق نفوذ گلوله درحین ضربه مورد بررسی آزمایشگاهی و میدانی قرار گرفته است . نمونه دالهای بتنی کامپوزیتی جمعاً به تعداد 32 عدد با ابعاد ( 8 ×40 ×40 ) سانتیمتر ساخته شده و تحت آتش مستقیم گلوله اسلحه ژ در فاصله 800 سانتیمتر قرار گرفته اند. در هر گروه بتنن 2 عدد نمونه کنترل وجود دارد که در مجموع تعداد نمونه های کنترل به 6 عدد می رسد. از تعداد 26 نمونه کامپوزیتی باقیمانده ، در گروه بتن کامپوزیتی rpc ) 2 نمونه مربوط به ترکیب rpcبا الیاف فولادی ،2 نمونه مربوط به ترکیب rpcبا الیاف پلیمری ،2 نمونه مربوط به ترکیب rpcبا مخلوط الیاف فولادی و برآده های فولاد ،2 نمونه مربوط به ترکیب rpc با مش فولادی و2 نمونه مربوط به ترکیب rpc با پشت بند فولادی) جمعاً به تعداد 10 نمونه می باشد . در گروه بتن با مقاومت بالای کامپوزیتی hsc (2 نمونه مربوط به ترکیب بتن با مقاومت بالا با الیاف فولادی ،2 نمونه مربوط به ترکیب بتن با مقاومت بالا با الیاف پلیمری ، 2 نمونه مربوط به ترکیب بتن با مقاومت بالا با مش فولادی و 2 نمونه مربوط به ترکیب بتن با مقاومت بالا با پشت بند فولادی) جمعاً به تعداد 8 نمونه می باشد . درگروه بتن کامپوزیتی معمولیoc (2 نمونه مربوط به ترکیب بتن معمولی با الیاف فولادی ،2 نمونه مربوط به ترکیب یتن معمولی با الیاف پلیمری ، 2 نمونه مربوط به ترکیب بتن با مش فولادی و2 نمونه مربوط به ترکیب بتن معمولی با پشت بند فولادی ) جمعاً به تعداد 8 عدد می باشد. نتایج بدست آمده از آزمایشات نشان می دهد که با استفاده از الیاف فولادی ، پلی پروپیلن و ترکیب الیاف فولادی با برآده های فولادی تاثیر بسزایی درافزایش مقاومت کششی و خمشی بتن داشته و در نتیجه باعث کاهش عمق نفوذ و خرابی سطح آسیب دیده در اثر برخورد گلوله می گردد. همچنین با قرار دادن مش فولادی در نزدیکی سطح عقب نمونه ها ، و استفاده از شبکه پشت بند فولادی مقاومت کششی و خمشی نمونه ها افزایش یافته و در نتیجه عمق نفوذ ، میزان خرابی کاهش و مد شکست بهبود یافته است . همچنین افزایش مقاومت فشاری بتن های مختلف بدون استفاده از مواد کامپوزیتی تاثیری کمی در کاهش عمق نفوذ دارد.