اسطوره با آدمی زاده شده، تغییر و تحول پیدا کرده و در پیکره ی داستان ها و حکایات و همراه با آثار هنری و ادبی تداوم یافته است. نمی توان حضور اساطیر را در فرهنگ، ادبیات و هنر، از جمله هنرهای نمایشی که از روزگار آیسخولوس، اوریپید و آریستوفانس تا سینمای روزگار ما با اسطوره پیوند استواری دارند، نادیده گرفت. نگاه ویژه به اسطوره و قدرت تخیل آن در قرن بیستم یکی از مولفه های اصلی ادبیات و هنر مدرن و پست مدرن به شمار می آید. نگارنده با توجه به تحلیل ساختارگرایان بزرگی چون لوی استروس، رولان بارت، کلود برمون در زمینه اسطوره، روایت، پی رفت به تحلیل ساختاری و محتوایی اسطوره و آیین در سینمای بیضایی می پردازد. دسته بندی پی رفت ها با توجه به الگوی کلود برمون به سه مرحله گذر از پی رفت اول به دوم با امکان دگرگونی نشان داده می شود. زمان مقدس و زمان اسطوره ای به ابدیت و تکرار اساطیر و آیین ها جانی تازه می بخشند. این نویسنده و سینماگر با داستان غریبه و مه به دنیای شگفت هستی، راز و رمز زندگی و مرگ در آن می نگرد. بیضایی با مرگ یزدگرد به تقابل با تاریخ می رود. روایت های تاریخی را خدشه دار می کند و با روایت های چندگونه اش واقعیت و تاریخ را از هم جدا می کند. در چریکه تارا باروری، زندگی و پویایی را با شخصیت قهرمان داستانش تارا به خوبی نشان می دهد. مسافران ایستادگی باور خانم بزرگ در برابر مرگ و نیستی است، بیضایی پیام جاودانگی را با آمدن مسافران می دهد. همچنین با شاید وقتی دیگر دغدغه ی همیشگی اش را برای هویت فراموش شده انسان معاصر به تصویر می کشد. قهرمانان در این سینما جنسیت زن دارند و براساس الگوی جوزف کمپبل سفر اسطوره ای خود را با پیروزی به پایان می برند. آیین در پنج فیلم مورد نظر(غریبه و مه، چریکه تارا، مرگ یزدگرد، شاید وقتی دیگر و مسافران) با تعلیقات زمان، شخصیت و مکان تقسیم می-شود که این دسته بندی آیین در سینما به نیکی پیوند ادبیات و سینما را مشخص می کند.

در همه ی جوامع بشری اخلاق عامل مهمی در روابط انسانی و تعیین سرنوشت اشخاص و کل جامعه بوده است. فلسفه بعثت پیامبران نیز چیزی جز رواج اخلاق پسندیده و دوری از اخلاق ناپسند نبوده است. از این رو وقتی به دقت در تعالیم پیامبران ادوار مختلف تاریخی و نیز در افکار و اندیشه های انسانهای فرهنگ ساز تدبر می کنیم در می یابیم که معیارهای اخلاقی خوب و بد در همه ی دنیا یکسان است. هر چند که برخی اندیشمندان نظراتی ارائه کرده اند که امروزه جزو هنجارهای اجتماعی محسوب نشده و غیر اخلاقی است ولی باید هر جامعه و هر تفکری را در زمان خود مورد بررسی قرار داد. به هر حال همه ی انسانها از دروغ، سخن چینی، خیانت، ظلم و... بیزارند و در همه ی پندنامه ها به نیکی، وفاداری، صداقت، مهربانی و عدالت تاکید شده است. بدین جهت نیز آثار ادبی بسیاری چه در ادب فارسی و چه در ادبیات سایر ملل به مسایل اخلاقی اختصاص یافته است. در میان اقشار مختلف جامعه، آنانکه بیش از دیگران در معرض نقد و بررسی قرار می گیرند حاکمان جامعه اند زیرا اخلاق خوب و بد ایشان در سرنوشت بسیاری از مردم تأثیرگذار است پس توجه به این مطلب ما را به تشخیص رفتارهای درست مدیریتی سوق داده و در بسیاری موارد از خطاهایی که گذشتگان انجام داده اند و موجب فسادها و تباهیهای زیادی در اعصار گذشته و کنونی شده اند باز می دارد. به همین دلیل در این پژوهش دو کتاب گرانمایه سیاستنامه و قابوسنامه از آثار تعلیمی ادب فارسی با کتاب جمهوری افلاطون از متفکران دنیای باستان مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. در عین حال آثار اخلاقی دیگر این قرن از محمد غزالی به عنوان یک متشرع و نظرات اثر اخلاقی معتبر قرن هفتم یعنی اخلاق ناصری نیز مورد پژوهش قرار گرفته تا از این منظر بتوان نظرات اخلاقی سیاستمداران و متشرعان را نیز با هم مقایسه کرد. باشد که مدیران جامعه بتوانند از آن بهره ببرند.

هدف ازاین مطالعه ، تعیین فروانی نسبی علل مسمومیت اتفاقی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان کودکان قدس قزوین در طی سه سال 74، 75 و 76 و نیز تعیین فراوانی نسبی انواع مسمومیت ها در رابطه با سن، جنس، فصل مسمومیت ، راه مسمومیت، محل سکونت و یافته های بالینی می باشد.