چکیده زمینه و هدف: دیابت از شایع ترین بیماری های غدد درون ریز بوده و از مهم ترین ناهنجاری های متابولیکی در سراسر دنیا می باشد. امروزه به سطح نرمال رساندن گلوکز و لیپیدهای سرم در بیماران دیابتی با استفاده از گیاهان دارویی از اهمیت بالینی برخوردار است. در این تحقیق بر آن شدیم تا اثر پیشگیرانه و درمانی دوزهای مختلف پودر میوه بامیه را بر میزان گلوکز، انسولین و چربی های سرم در موش های صحرایی دیابتی شده بررسی کنیم. مواد و روش ها: ?? رت نر سفید نژاد ویستار به ?? گروه تقسیم شدند: ?) کنترل نرمال، ?-?) گروه های نرمالی که میوه بامیه را در طول دوره به ترتیب با دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند(n+ae)، ?) کنترل دیابتی، ?-?) گروه های دیابتی که قبل و پس از دیابتی شدن از میوه بامیه به ترتیب با دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن مصرف کردند (d+aeb)، و??-?) گروه هایی که به ترتیب دوزهای ???، ??? و ??? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن میوه بامیه را تنها پس از دیابتی شدن دریافت کردند ((d+aea. گروه های کنترل نرمال و دیابتی در طول آزمایش از غذای استاندارد استفاده کردند. طول دوره آزمایش برای هر موش ? هفته بود و القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان ?? میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن رت ها انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد دیابت باعث افزایش معنی داری در میزان گوکز، کلسترول، تری گلیسرید، ldl و vldl و کاهش معنی دارسطح انسولین و hdl خون می شود. مصرف میوه بامیه می تواند سطوح این فاکتورهای خونی را به حد نرمال بازگرداند. نتیجه گیری: مصرف میوه بامیه قبل از ایجاد دیابت می تواند منجر به بهبودی بیشتر در سطح انسولین، تری گلیسرید، vldl، و تا حدودی کلسترول شود. دوزهای پایین تر بر کنترل سطح انسولین و hdl موثر تر بوده اند. کلمات کلیدی: دیابت، بامیه، استرپتوزوتوسین، رت نژاد ویستار، هیپوگلایسمیک، هیپولیپیدمیک