مفهوم حکمروایی از اواخر دهه 1980 وارد مباحث مدیریتی و اداره امور محلی شد و باعث تغییر پارادیم به سمت حکمروایی خوب و توسعه پایدار گردیده است. با نگاهی به جامعه روستایی، نقش آن در توسعه کالبدی مناطق روستایی کشور به وضوح نمایان است. رهیافت حکمروایی خوب روستایی فرآیند کنش و واکنش مسئولان و برنامه ریزان در سطح خرد تا کلان است. در این رهیافت تمام بازیگران عرصه روستایی(دولت، جامعه مدنی و بخش خصوصی) با هم همیاری و مشارکت دارند تا به کارایی و اثربخشی در ابعاد کالبدی کمک شود و توسعه کالبدی پایدار روستایی نهادینه شود.تحقیق حاضر به بررسی وضعیت حکمروایی خوب روستایی در توسعه کالبدی در 16 روستای دهستان بهمئی سرحدی غربی می پردازد و در پی پاسخگویی به این سوال است که الگوی حکمروایی خوب روستایی چه نقشی در توسعه کالبدی دارد؟ برای پاسخگویی به این سوال دیدگاهها و تجربیات داخلی خارجی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت و نه شاخص مهم حکمروایی خوب یعنی مشارکت، قانونمندی، شفافیت، توافق جمعی، مسئولیت پذیری، عدالت محوری، پاسخگویی، کارایی و اثربخشی و بینش راهبردی در روستاهای مورد مطالعه مورد آزمون قرار گرفتند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. واحد تحلیل در این تحقیق سرپرستان خانوار روستاهای نمونه می باشد که در مجموع 300 خانوار روستایی را تشکیل داده است. ابزار سنجش در این پژوهش، پرسشنامه بوده که با طراحی گویه هایی برای هر شاخص با استفاده از طیف لیکرت از سرپرستان خانوار روستایی پرسش شده است. داده های به دست آمده با استفاده از آزمونهای آماری رگرسیون دو و چند متغیره،t-test، tukey، anova و ضریب همبستگی پیرسون در فضای نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصله از آزمون آماری نشان می دهد که با توجه به وجود رابطه معنا دار در روستاهای نمونه، سطح حکمروایی خوب روستایی و توسعه کالبدی در روستاهای مورد مطالعه از وضعیت مناسبی برخوردار نبوده و رابطه معناداری بین دو متغیر وجود داشته و متغیر وابسته متاثر از متغیر مستقل می باشد. علاوه بر این نتایج نشان میدهد در نظام مدیریت روستایی عدم تعادل بین کنشگران جامعه روستایی(دولت، جامعه مدنی، بخش خصوصی) وجود دارد و برنامه ریزی عقلایی بر برنامه ریزی مشارکتی ارجحیت دارد. براین اساس برای بالا بردن سطح حکمروایی خوب و توسعه کالبدی پیشنهاداتی ارائه شده است.