رشد سریع جمعیت شهرنشین جهان ازیک طرف و نارسایی مدیریت شهری در پاسخگویی به نیاز شهروندان از سوی دیگر، موجب از هم گسیختگی نظام کالبدی و فضایی¬شهرها و درنتیجه، نظام توزیع نابرابر مراکز خدماتی و کاهش عدالت فضایی شهری را به دنبال داشته است. از طرف دیگر، شدت یافتن روزافزون گستردگی و نیز پیچیدگی مسائل شهری، گرایشی به سوی سیستم هایی به وجود آورده که درآن تصمیمات بزرگ و کوچک با اشتراک بین صاحبان منافع شهری اتخاذ می شود. این مباحث موجب مطرح شدن حکمروایی خوب به ویژه حکمروایی مطلوب شهری در طی دهه های اخیر شده است. حکمروایی خوب شهری درصدد بوده است تا توزیع بهینه و مناسب خدمات شهری در سطوح ناحیه ای ، محله ای و شهری به گونه ای انجام شود که ساکنان شهر با کمترین شکاف و اعتراض نسبت به احقاق حقوق خود مواجه گردیده و استفاده صحیح از خدمات شهری به شکل مطلوب فراهم باشد. پژوهش حاضر، به منظور بررسی نقش حکمروایی خوب شهری و نیز شناسایی شاخص¬های تأثیر¬گذار آن در برقراری عدالت فضایی در شهر پیرانشهر انجام شده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و ابزار پژوهش پرسشنامه بوده که با استفاده از تست آزمون مقدماتی و آلفای کرونباخ (861.) پایایی و روایی آن آزمون شده است. جامعه آماری شهروندان شهر پیرانشهر و حجم نمونه 382 نفر که به روش نمونه گیری چند مرحله¬ای بدست آمده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده¬ها و آزمون فرضیه¬ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داده است که در فرضیه اول ، بین حکمروایی خوب شهری و عدالت فضایی ضریب همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد (446/0r=)، و حکمروایی خوب شهری در برقراری عدالت فضایی با ضریب تعیین 244/. در صد اثر مثبت داشته است. در فرضیه دوم نیز مشخص شد ، که شاخص های مشارکت، شفافیت و عدالت محوری به ترتیب با ضریب بتای 496/.، 158/. و 157/. بیش ترین تأثیر را در برقراری عدالت فضایی در محدوه مورد مطالعه داشته اند.