با پیدایش انقلاب صنعتی تغییرات بنیادین و همه جانبه ای بر کالبد شهرها مستولی گردید در این راستا نظام ساختاری شهرهای سنتی ما نیز با کمی تاخیر نسبت به کشور های صنعتی دستخوش تحولات گردید و نظام محله ای خویش را در جدال نابرابر از دست داد و بارزه های ارزشمند اجتماعی محلات با ناکار آمدی ساختاری و از هم گسیختگی اجتماعی به ناپایداری انجامید (سعده زر آبادی،1389). از جمله پیامد های ناپایداری محلات را می توان در کمرنگ شدن سرمایه اجتماعی، یعنی عدم احساس تعلق و وابستگی به محل و محله زندگی، توسعه ناپایدار در هدر رفت منابع طبیعی، سرمایه انسانی و منابع مالی را بر شمرد. این پژوهش با رویکرد "توصیفی – تحلیلی" به بررسی دلایل توسعه ناپایدار و تبدیل آن بر توسعه پایدار می پردازد. روش تحقیق پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات ،مشاهدات، مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه، بازدید میدانی است. پژوهش حاضر درباره محله قراملک یکی از محلات قدیمی تبریز است که هسته اولیه آن به صورت مجموعه مسکونی وباغات قدیمی پیرامون، به دوران حکومت اتابکان آذربایجان مربوط می شود. بعد از سال 1350 با تاسیس کارخانه ماشین سازی تبریز، محله تبدیل به کاربری مسکونی، صنعتی گردید و در این میان در رقابتی ناسالم با توسعه بخش صنعت ،بر توسعه ناپایدار ساخت وسازهای غیر مجاز و تخریب باغات آن افزوده شده است، به گونه ای که درحال حاضر صنایع مزاحم و آلاینده محیط زیست عرصه را بر زندگی مردم عادی تنگ نموده است . هدف غایی مکتوب حاضر سعی در شناخت عوامل تاثیرگذار برتوسعه ناپایدار محله ای و تبدیل آن به توسعه پایدار در محله قراملک می باشد.