یادگیری فعل و ویژگی های مرتبط با ان همواره یکی از مهم ترین بخش های فراگیری زبان بوده است. افعال حالتی-حرکتی به آن دسته از افعال اطلاق می شودکه حالت وحرکت درآنها ادغام شده است. درزبان انگلیسی مسیر فعل درخود فعل گنجانده می شود (ascend, exit) ولی مسیر فعل درزبان فارسی غالباً توسط حرف اضافه ویا ادات قیدی نشان داده می شود (بیرون رفتن، پایین رفتن). براساس نظرتالمی (1991 ) زبان ها به دو دسته ی ادات محور(satellite framed) و فعل محور(verb framed) تقسیم می شوند. درزبان های ادات محور مسیر حرکت از طریق حرف اضافه و یا ادات وابسته به فعل مشخص می شود ودر آنها حالت با حرکت ادغام می شود. در زبان های فعل محور، مسیر حرکت در فعل مستتر است بدین معنی که موجودیت حرکت و مسیر با هم ادغام می شود. هدف از این پژوهش، بررسی بین زبانی پیرامون فراگیری افعال حالتی-حرکتی زبان انگلیسی توسط فراگیران فارسی زبان و تشخیص مشکلات فراگیری افعال حالتی-حرکتی(manner of motion verbs) وساختارهای افعال حرکتی-مسیری(directed motion verbs) وافعال فعل محور است .(v-framed verbs) به همین منظور، 100 زبان آموز از نظر سطح بسندگی زبانی به سه دسته تقسیم شده ودر سه آزمون ترجمه برای سنجش تولید، آزمون قضاوت دستوری برای سنجش درک و آزمون قضاوت تصویری شرکت کردند. سپس تجزیه و تحلیل داده ها از طریق spssبررسی شد و نتایج بدست آمده حاکی از ان بود که افعال چرخشی(roll verb) سخت ترین ساختار در آزمون ترجمه و افعال حرکتی-مسیری(directed motion verbs) وافعال نقلیه ای (vehicle verbs) دشوارترین ساختارها در آزمون قضاوت دستوری بودند. با مقایسه سطح بسندگی، نتایج نشان داد که تمامی شرکت کنندگان در تشخیص ساختارهای غیردستوری مشکلات بیشتری داشته اند. همچنین نتایج حاصله نشان می داد که افعال فعل محور (verb-framed verb) به دلیل تفاوت ساختاری بازبان فارسی،سخت ترین ساختاربرای زبان اموزان مبتدی بوده درحالی که فراگیری افعال حرکتی-مسیری (directed motion verbs) برای زبان آموزان سطوح متوسط و پیشرفته دشوارتراست. بنابراین نقش انتقال از زبان اول در آموزش زبان دوم مورد تایید قرارمی گیرد. یافته های بدست آمده در رابطه با فراگیری افعال حالتی-حرکتی بوده که می تواند در طراحی برنامه های درسی برای فراگیران مورد استفاده قرارگیرد.