طراحی فضاهای شهری که افراد بتوانند به انواع فعالیت ها مانند قدم زدن، تفریح، خرید، تجمع، گفتگو و تبادلات فرهنگی بپردازند هدف اصلی طراحان شهری بوده است. با این حال اغلب طرح ها بر عناصری نظیر جذابیت فیزیکی و عملکرد تاکید دارد. البته تمامی این عوامل مهم هستند، اما بدون یک توجه به عامل آسایش حرارتی موفقیت چندانی حاصل نمی شود؛ وجود آسایش حرارتی در این فضاها موجب افزایش استفاده و حضور بیشتر افراد در فضای باز شهری می شود. در دهه اخیر آسایش حرارتی فضای باز شهری، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران این حوزه قرار گرفته است و پژوهش های متعدد انجام شده در این زمینه نشان می دهد این مبحث به عنوان موضوعی جدید و پرچالش پیش روی محققان در آینده خواهد بود. چرا که طراحی با توجه به خرد اقلیم و استفاده حداکثر انرژی، تاثیر به سزایی در کیفیت فضاهای شهری، میزان مصرف انرژی ساختمان ها، سلامت انسانی و گردشگری شهری دارد. چناچه شاهد هستیم ارتقای پایداری زیست محیطی در فضاهای شهری با اصول و قواعد کلی یا معیارهای کمی عملی نیست و تدقیق این شاخص ها با توجه به ویژگی های فضا، وضعیت خرداقلیم و فعالیت مربوطه ضروری است. پایان نامه حاضر تلاشی است در ایجاد شرایط آسایش اقلیمی در مسیرهای پیاده از طریق به کارگیری سیستم های نوین هماهنگ با عناصر خرد اقلیم در طول مسیر تا بتوان محیط مناسبی را برای ایجاد فضاهای شهری حضورپذیر و پایدار فراهم کرد. این بررسی برای پیاده راه نمایشگاهی بوستان گفتگو به عنوان نمونه ای از پیاده راه های دارای مشکل آسایش حرارتی شهر تهران انجام گرفته است. بدین منظور از شبیه سازی رایانه ای جهت تحلیل اقلیمی و بررسی میزان آسایش حرارتی محدوده استفاده شده است. نرم افزار انوی مت(envi-met) نقش اصلی در تحلیل ها را دارا می باشد. براساس نتایج بدست آمده با توجه به شاخص آسایش حرارتی (pmv) استفاده از پوشش گیاهی بر دیگر عناصر اولویت دارد. به منظور طراحی کف گرانیت(به عنوان نماینده مصالحی با آلبدو بالا) مناسب تر از بتن(به عنوان مصالحی با میزان جذب بالا) می باشد. در رابطه با متوسط دمای تابشی، کمترین میزان tmrt برای کفپوش گرانیت است. بعد از آن و با اختلاف اندکی بتن قرار دارد(حدود 2-3 k). استفاده از سطوح آبی نیز بیشترین دمای متوسط تابشی را در مقایسه با دیگر گزینه ها برای محدوده به همراه دارد.