تکنولوژی و اندازه بهینه بنگاه تولیدی دو موضوع پراهمیت در حوزه ادبیات اقتصادی بوده و پیشرفت تکنولوژی می تواند با انتقال تابع تولید اندازه بهینه را تحت تأثیر قرار دهد. بر این اساس، می توان میان سطح تکنولوژی و اندازه بهینه رابطه معنی داری را جستجو نمود. این در حالی است که اگرچه مطالعات متعددی این دو مقوله را به صورت منفک مورد بررسی قرار داده اند اما در اندک مطالعه ای (خارجی یا داخلی) این دو موضوع به صورت هم زمان تحلیل شده است. از این رو، این پایان نامه با هدف بررسی تأثیر سطوح تکنولوژی بر اندازه بهینه طراحی شده است. در این پژوهش سطوح تکنولوژی با استفاده از شاخص های شدت r&d، سطوح مهارتی و سطوح آموزشی کارکنان تولیدی و هم چنین متغیر اندازه بهینه با روش کومانور- ویلسون و معیار ارزش تولید برای بنگاه های تولیدی سال های 1374، 1379 و 1384 مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که با افزایش سطح تکنولوژی، تولید بنگاه ها به اندازه بهینه نزدیک تر می شود. علاوه بر آن، نتایج این پژوهش نشان داده است که استفاده از شاخص های مختلف جهت تعیین سطوح تکنولوژی بنگاه های تولیدی نتایج معنی داری تأثیر تکنولوژی بر اندازه بهینه را تغییر داده است. از نظر سیاست گذاری، این یافته مبین اهمیت سطح تکنولوژی در نزدیک شدن فعالیت بنگاه ها به اندازه بهینه بوده و از این رو لازم است تا در سیاست گذاری های اقتصادی این امر به صورت جدی مدنظر قرار گیرد. چه آن که، فعالیت در نزدیکی اندازه بهینه زمینه را برای بقا بنگاه و نیز جلوگیری از خروج زود هنگام آن فراهم خواهد نمود.