شعر در برهه ای از زمان و مکان یکی از ابزارهای قوی و رسا در بیان موضوعات و مسائلی است که در ذهن شاعر موج میزند؛بطوریکه شاعر با بیان مشکلات و واقعیتهای موجود در جامعه و یا زندگی شخصی خود، با زبان شعر، بهتر از هر شخص دیگری میتواند حق مطلب را بیان نماید. از طرفی،مسائل اجتماعی در عصر جدید به پیچیده ترین شکل در جامعه ی انسانی ظهور می کند و شعر معاصر نیز انعکاس واقعیتهای انسانی را وظیفه ی خود می داند و برای تأمین این هدف می کوشد؛از این رو شاهد تولد شاعرانی متعهد هستیم که چون روشنفکران و مصلحان به طرح مسلئل اجتماعی جدید می پردازند. ویژگی شاخص اشعار این شاعران نوگرا و نوجو، توصیف اجتماع، سیاست، و دردهای مردم است. از برجسته ترین شاعرانی که در این فضا حرکت میکنند، بدر شاکر السیاب و مهدی اخوان ثالث است.این دو شاعر در یک دوره با شرایط اجتماعی و سیاسی مشترک زندگی میکنند و حظور آنها در مقاطع حساس، از تاریخ سیاسی ایران و عراق باعث شده تا مضامین اجتماعی مشترکی در اشعار آنها پدید آید.این پژوهش بر آن است تا با نگاهی تحلیلی به شعر آنان به کشف مضامین مشترک در شعر دو شاعر بپردارد.