در منطقه مورد مطالعه دو چین ماکروسکوپی به نام¬های تاقدیس تیل¬آباد و غزنوی وجود دارد. موقعیت میانگین محور تاقدیس تیل¬آباد 057/29 و موقعیت میانگین سطح محوری se77/050 می¬باشد، این موقعیت¬ها برای تاقدیس غزنوی 077/16 و se78/073 می¬باشد. این دو چین نامتقارن، نیمه¬استوانه¬ای، باز، کم میل و پر شیب، در رده چین¬های موازی و از لحاظ سه بعدی دارای هندسه ناهماهنگ هستند. با استفاده از روش سطح محوری چین¬های ماکروسکوپی، میدان تنش منطقه و جهت محورهای اصلی تعیین شده است و موقعیت تقریبی محورهای تنش برای دو تاقدیس تیل¬آباد و غزنوی تعیین شده است. موقعیت تقریبی محورهای تنش برای تاقدیس تیل آباد 320/13σ_(1=) ، 057/29 σ_(2=) و 209/58σ_(3=) و برای تاقدیس غزنوی 343/12 σ_(1=) ، 077/16 σ_(2=) و 218/80 σ_(3=) بدست آمده است. دو دسته شکستگی سیستماتیک مرتبط با چین¬خوردگی¬های ماکروسکوپی قابل بررسی می¬باشند که یک دسته تقریباً به موازات محور چین و دسته دیگر تقریباً عمود بر محور چین هستند. اکثر گسل¬های منطقه از نوع معکوس و راندگی با روند ene- wsw می¬باشند. راندگی¬های موجود ساختار انباشت تاقگون را نشان می¬دهد که اکثراً از nnw به sse رانده شده¬اند، که در کمربندهای چین-خورده- رورانده، به سمت پیش خشکی قرار می¬گیرد. بر اساس تقسیم بندی twiss برای تعدادی از چین¬ها، بر حسب مقدار محاسبه شده برای گردشدگی لولا اکثر چین¬های بررسی شده در دسته چین¬های زاویه¬دار (angular) و بر حسب مقدار محاسبه شده برای نسبت ظاهری در دسته چین¬های وسیع (broad) قرار می¬گیرند، طبق تقسیم¬بندی ramsay، چین¬ها در رده 1 و بخصوص در رده b1 که چین¬های موازی هستند، قرار می¬گیرند. به طور کلی روند سطح محوری چین¬ها ne- sw می-باشد و در نهایت می¬توان گفت که چین¬ها در اثر دگرریختی و با مکانیزم چین¬خوردگی خمشی- لغزشی ایجاد شده¬اند. سنگ-های قدیمی به سن پالئوزوئیک، شکل¬پذیر و سنگ¬های مزوزوئیک به بعد شکننده می¬باشند، یعنی چین¬های به سن مزوزوئیک و جوانتر محصول ورقه¬های راندگی هستند. چین¬های ماکروسکوپی منطقه در پیشانی ورقه¬های رورانده دیده می¬شوند که مدل پیشنهادی برای چین¬های مرتبط با گسلش را از نوع چین خم گسلی می¬توان در نظر گرفت و در تعدادی از چین¬های مزوسکوپی منطقه، گسل¬های هم¬ساز کننده چین مشاهده شده است