در این پژوهش، سعی بر آن است که بسامد و شیوه ی به کارگیری استعاره های اسم سازی و وجهیت را و همچنین نقش آن ها را در متون سیاسی فارسی و انگلیسی، از منظر’ تحلیل گفتمان انتقادی ‘ و با توجه به رویکرد’ ون دایک ‘، بررسی کنیم. داده های پژوهش حاضر به شیوه ی کتابخانه ای جمع آوری شده اند. با مقایسه ی کاربرد استعاره ها ی دستوری وجهیت و اسم سازی در روزنامه های انگلیسی(’ نیورک تایمز ‘ ، ’ واشینگتن پست ‘ ، ’ تلگراف ‘ ، کریستین ساینس مانیتور ‘ ، ’ یو اس ای تودی ‘ و’ گاردین ‘) و فارسی( کیهان، حمایت، قدس آنلاین، رسالت، شرق و مردم سالاری) و با موضوع مذاکرات هسته ای ایران، قصد داریم این فرضیه ها را تائید و یا رد کنیم: اینکه استعاره ی اسم سازی در برجسته سازی و پنهان سازی و همچنین در’ انسجام ‘ و’ پیوستگی ‘ متن نقش اساسی ایفا می کند. دومین فرضیه آن است که استعاره ی وجهیت در عینیت سازی’ ایدئولوژی ‘ در گفتمان سیاسی نقش اساسی ایفا می کند. فرضیه ی سوم بیان می کند که بسامد استعاره های دستوری اسم سازی و وجهیت در گفتمان سیاسی فارسی بیشتر از انگلیسی است.