درهم تنیدگی کوانتومی یکی از جالب ترین و مهم ترین جنبه های غیر کلاسیک مکانیک کوانتومی است و اساس نظریه اطلاعات کوانتومی را تشکیل می دهد و در پردازش اطلاعات کوانتومی نظیر رمز نگاری کوانتومی و فرابرد کوانتومی مورد استفاده قرار می گیرد. ایجاد حالت های درهم تنیده کوانتومی از طریق گذار تحریکی بی دررو رامان (استیرپ ) که یکی از روش های ساده و موثر در اپتیک کوانتومی برای انتقال جمعیت در سیستم های سه ترازی ? گونه می باشد، امکان پذیر است. در این روش، انتقال جمعیت از تراز اول به تراز سوم، بدون جمعیت دار شدن تراز میانی، با استفاده از پالس های غیر شهودی و تشدید دو فوتونی رخ می دهد. در این پایان نامه، ابتدا روش استیرپ و استیرپ کسری در سیستم های سه ترازی ? گونه و روش استیرپ سه پایه در سیستم های چهار ترازی و نحوه انتقال جمعیت در آنها بررسی می شود. به همین منظور، شرایط انتقال جمعیت (بدون جمعیت دار کردن تراز میانی) از تراز اولیه به تراز نهایی در استیرپ و انتقال جمعیت از تراز اولیه به برهم نهی از حالت های زمینه در استیرپ کسری مورد توجه قرار گرفته است. سپس اهمیت درهم تنیدگی و معیارهای درهم تنیدگی سیستم های کوانتومی دو کیوبیتی شرح داده می شود. در نهایت بر اساس استیرپ و استیرپ کسری طرح هایی برای ایجاد انواع حالت های درهم تنیده سه جزئی ghz وw در سیستم اتم-کاواک-فیبر به روش گذار بی دررو مورد بررسی کامل قرار می گیرد و وفاداری حالت نهایی و عوامل موثر بر ناهمدوسی سیستم با تحلیل نموداری مطالعه می شود. در طراحی شبکه های کوانتومی از کاواک و اتم ها برای ذخیره اطلاعات و از فیبر برای انتقال اطلاعات استفاده می شود.