امروزه در گفتگوهای روزمره وقتی سخن از محله به میان می آوریم، مفهومی بدیهی و بی نیاز از تعریف و تفسیر را در ذهنمان جای می دهیم، اما قادر به تعریف آن نخواهیم بود. یکی از ویژگی های کهن شهرهای ایرانی وجود محلات شهری دارای وحدت کالبدی، فضایی و استقلال نسبی از نظر عملکردی بوده که گروه متجانسی از مردم، خانه های آنها و مراکز تامین خدمات اولیه زندگی آنها را در خود جای می داده است. بی توجهی به مفهوم واقعی محله، کارکردها و نقشهای آن در قرن اخیر، باعث آسیب کالبدی- عملکردی محلات شهرهای تاریخی و زوال تدریجی آنها شده است. اگرچه رجعت به سازمان فضایی کهن محله های شهری به سادگی توجیه پذیر، عملی و منطقی نیست، با این حال این پژوهش سعی بر این دارد که بازتولید مفهوم محله با توجه به نیازهای زمانه می تواند سبب حفظ نظام اجتماعی- اقتصادی محلات تاریخی شهرها و جلوگیری از نابودی ساختار کالبدی آنها شود. محله ی خواهرامام از اولین محلات شهر رشت و مرکز بافت تاریخی شهر است که هم به لحاظ قدمت و هم به لحاظ موقعیت و ویژگی های جغرافیایی و طبیعی، مسائل و مشکلات و نیز پتانسیل ها و امکاناتی را دارا می باشد.از مهم ترین مشکلات این محله فرسودگی بافت تاریخی، کمبود خدمات محله ای مطابق با نیاز ساکنین و عدم تطابق ساخت و ساز اخیرآن با هویت تاریخی این بافت است. در این میان، رهیافت نوشهرسازی، با ایجاد و ترمیم جوامع با تکیه بر اصول خود، به احیا و نوسازی محلات و جوامع شهری می پردازد.شیوه پژوهش توصیفی_تحلیلی که به شیوه مطالعات کتابخانه ای و میدانی به دست آمده است.از این رو، در این پروژه بر آنیم تا با اتکا به اصول این رهیافت و پتانسیل های خود محله، به نوسازی و معاصرسازی بافت محله خواهرامام شهر رشت پرداخته و سکونت را دراین محله پایدار نماییم. کلید واژه ها:بازآفرینی،احیا،محله،نوشهرسازی،بافت سنتی،واحد همسایگی،شهر رشت،محله سنتی خواهرامام.