امروزه در اکثر کشورهای جهان، به ویژه کشورهای در حال توسعه که گسترش زیرساخت‏ها برای خدمات‏رسانی مناسب به عموم مردم همچنان از اولویت‏های اصلی دولت‏ها است، مدل‏های مشارکت بخش خصوصی – دولتی برای ساخت یا تکمیل پروژه‏های زیرساختی به منظور استفاده از سرمایه‏های غیردولتی به طور جدی پیگیری و اجرا می‏شود. هدف این پژوهش شناسایی موانع اصلی عدم توسعه مشارکت بخش خصوصی – دولتی در پروژه‏های ملی و تعیین میزان اهمیت هر کدام از آن‏ها است. استراتژی پژوهشی این مطالعه، روش ترکیبی است. در نهایت 46 مانع شناسایی و در 9 دسته طبقه‏بندی شد. موانع اصلی عدم توسعه مشارکت بخش خصوصی‏– دولتی در پروژه‏های ملی به ترتیب اهمیت عبارت‏اند از: موانع اقتصادی/ مالی، موانع سیاسی، موانع قانونی، موانع ساختاری/ نهادی، موانع فرآیندی، موانع استراتژیک، موانع اجرایی، موانع انسانی و موانع اجتماعی/ فرهنگی. هم‏چنین موانع فرعی عدم توسعه مشارکت بخش خصوصی – دولتی در پروژه‏های ملی به ترتیب اهمیت عبارت‏اند از: ناکارآمدی سیاست‏های پولی بانک مرکزی، مخدوش بودن وجهه بین المللی کشور، تغییر در قوانین و مقررات، فقدان نهادهای مالی قدرتمند، ظرفیت و مهارت پایین بخش دولتی برای مدیریت پروژه‏های مشارکت بخش خصوصی – دولتی، خط‏مشی ‏دولت در تأمین زیرساخت‏ها، فقدان نظارت مستمر بر مشخصات فنی پروژه‏های مشارکت بخش خصوصی – دولتی، عدم ثبات مدیریت‏ها در بخش دولتی و انگیزه کم بخش خصوصی در شراکت با بخش دولتی.