تجاری سازی محصولات دانش بنیان حیاتی ترین مرحله از رشد شرکتهای دانش بنیان است. مرحله ای است که بقا یا ترک فن آفرین را در عرصه اقتصاد رقم می زند. پارکهای علم و فناوری حمایت کننده شرکتهای دانش بنیان در گذر از شرایط حساس خود هستند. آنها با بکارگیری امکانات خود در ثبات دادن به شرایط و تسهیل رشد شرکتهای مستقر ایفای نقش می نمایند.در این پژوهش با جمع آوری تجربیات پارکهای موفق دنیا و دلایل موفقیت و شکست تجاری سازی محصولات تکنولوژیکی از منظر هریک از مدیران پارک علم و فناوری و کارشناسان متخصص تجاری سازی و مدیران شرکتهای مستقر به یکپارچه سازی نگاه آنها به مسائل پارک علم و فناوری پرداخته شد. در این راستا با استفاده از مدل آسیب شناسی وایزبرد که مشتمل بر شش عامل اهداف، ساختار، ارتباطات، پاداش/ انگیزه، مکانیزمهای هماهنگی و رهبری می باشد به عارضه یابی تجاری سازی در دو پارک فناوری پردیس و شهرک علمی وتحقیقاتی اصفهان پرداخته شد . نتایج این پیمایش در هر دو پارک علم و فناوری نشان می دهد این پارکها از نظر نقش اهداف در تجاری سازی با کسب 75 امتیاز از 100 ، دارای تصریح در اهداف و درک آن و حمایتهای قانونی در بین پاسخ دهندگان می باشد. ولی از نظر نقش مکانیزمهای هماهنگی در تجاری سازی شرکتهای دانش بنیان پارک با امتیاز 53 از 100 پایین ترین رتبه را در بین شش بعد سازمانی بررسی شده، داشته است که نشان ازعدم استفاده از امکانات ارتباطی و مکانیزمهای تعهدی و دسترسی به شبکه های اطلاعاتی در فضای رشد پارک علم و فناوری می باشد.