آسیب به لیگامان صلیبی قدامی اثرات زیان آوری بر ثبات پوسچرال و قدرت عضلانی دارد. مبتلایان به آسیب لیگامان صلیبی قدامی بر اساس پاسخ به آسیب به دو گروه کوپر و غیرکوپر تقسیم می شوند. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه تاثیر حاد ویبراسیون تمام بدن بر روی قدرت عضلات زانو و ثبات پوسچرال افراد دچار پارگی لیگامان صلیبی قدامی در دو گروه کوپر و غیرکوپر می باشد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 23 مرد ورزشکار دچار پارگی کامل لیگامان صلیبی قدامی (11نفر کوپر و 12نفر غیرکوپر) و 10 مرد سالم ورزشکار در دامنه سنی30-20 در دو برنامه مداخله با ویبراسیون کل بدن به صورت روشن و خاموش(کنترل) مورد ارزیابی قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه طی 5 ست 1دقیقه ای با 1 دقیقه استراحت بین ست ها با وضعیت اسکات(30 درجه فلکسیون در زانو) تحت مداخله ویبراسیون با فرکانس30هرتز و آمپلی تود 3میلی متر قرار گرفتند. ارزیابی ثبات پوسچرال از طریق سیستم تعادلی بایودکس(در دو سطح4 و 8) و ارزیابی قدرت عضلات زانو(در سرعت 60 درجه برثانیه و به شکل کانسنتریک) با دستگاه ایزوکینتیک صورت گرفت. نتایج: هر دو گروه از افراد دچار پارگی لیگامان صلیبی قدامی ثبات پوسچرال کمتری نسبت به افراد سالم داشتند(05/0>p) و قدرت عضله کوادریسپس افراد غیرکوپر کمتر از افراد سالم بود(00/0=p). اعمال مداخله ویبراسیون کل بدن باعث کاهش در میزان اکثر شاخص های ثباتی در هر دو حالت چشم باز و چشم بسته به ویژه در گروه غیرکوپر و افزایش قدرت عضلات زانو در هر سه گروه شد. در برنامه کنترل تغییر زیادی مشاهده نشد. بنابراین نتایج نشان داد که اعمال یک جلسه ویبراسیون کل بدن، پتانسیل بهبودی در قدرت و ثبات پوسچرال افراد دچار پارگی لیگامان صلیبی قدامی را دارد.