ابن کثیر از بزرگان و مشاهیر علمای قرن هشتم اهل سنت و در زمینه تفسیر، تاریخ و حدیث دارای آثارمتعدد است. وی شاگرد ابن تیمیه و متاثر از او است. تفسیر او در میان تفاسیر عامه از نمونه های بارز تفاسیر اجتهادی نقلی است. این تفسیر همواره مورد توجه عالمان و مفسران بوده و بخاطر برجستگی ها و ویژگی هایش مورد ستایش محققان است. آنچه این تفسیر را از سایر تفاسیر ممتاز می سازد ارزیابی عالمانه احادیث و آثار است. این ارزیابی دربرخی موارد ازجمله در زمینه آیات ولایت بعضاً جانبدارانه، سست و برخلاف اصول علمی و فنی است. نادیده گرفتن احادیث معتبر در زمینه نزول آیه ولایت در شان علی (علیه السلام) و اعراض از آنها به بهانه وجود یک یاچند روایت ضعیف، ذکر شان نزولی دیگر براساس اعتماد بر روایات غیر قابل اعتماد، متواتر شمردن خبر نقل شده توسط چهار نفر در مورد نزول آیه اکمال در روز عرفه و ضعیف دانستن روایات دال بر نزول آن در غدیر با وجود روایات معتبر در این زمینه، تحلیل ها، برداشت ها و ایرادات سست از متون برخی روایات از جمله روایات دال بر نزول آیه اکمال در غدیر، تفسیر آیه تبلیغ بدون توجه به روایات متعدد نقل شده در منابع اهل سنت مبنی بر نزول آیه در غدیر خم، استناد به سیاق با وجود قرائن قطعی بر خلاف آن و بی توجهی به مفاد برخی روایات مبنی بر عدم دخول همسران پیامبر در مصداق اهل بیت در آیه تطهیر، از جمله موارد نقد دیدگاه های وی در زمینه آیات ولایت است.

در این مطالعه، اثرات آگونیست و آنتاگونیست گیرنده gpr55 در هسته آمیگدال مرکزی رت(rat wistar) روی رفتار شبه اضطراب توسط تست ماز صلیبی بالاتر از زمینه (elevated plus-maze) ارزیابی گردید. تزریق دوطرفه دوزهای (0.2، 1 و 5 میکرو گرم بر رت) از دارویo-1602 آگونیست اختصاصی گیرنده gpr55، در هسته آمیگدال مرکزی زمان ورود و دفعات ورود حیوآن ها را به بازوی باز افزایش داد که نشان دهنده کاهش اضطراب حیوان ها است. تزریق آنتاگونیست اختصاصی گیرندهgpr55 ، ml193به ناحیه مذکور با دوزهای(0.01، 0.1 و 0.5 میکروگرم بر رت) باعث افزایش رفتار اضطرابی حیوان ها گردید. در مرحله بعدی آزمایشات، تزریق دوز بی تاثیر(0.01 میکروگرم بر رت) ml193 قبل از تزریق دوزهایo-1602 در هسته آمیگدال مرکزی باعث کاهش اثر ضد اضطرابیo-1602 در دوز های (0.2 و 1 میکروگرم بر رت) گردیدند. این مطالعه نشان داد گیرنده gpr55 در هسته آمیگدال مرکزی وجود دارد و دارای فعالیت فیزیولوژیکی می باشد و می تواند در کنترل اضطراب نقش مهمی داشته باشد.