در این پژوهش دو شیوه بهایابی سنتی و مبتنی بر فعالیت مورد مقایسه قرار می گیرند. در سیستم های سنتی، هزینه سربار با استفاده از یک محرک هزینه مبتنی بر حجم به محصولات یا خدمات تخصیص داده می شود. در سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت، هزینه سربار با استفاده از معیار علت و معلولی و محرک های هزینه متعدد، به محصولات تخصیص می یابد. این امر تخمین هزینه سربار به گونه ای دقیق تر و با توجه به میزان منابعی که هر محصول ضمن برخورداری از فعالیت های مختلف مصرف کرده است را امکان پذیر می سازد. جامعه آماری مورد بررسی، شعبات موسسه اعتباری صالحین(بانک آینده) می باشد. تعداد 50 شعبه به عنوان نمونه پژوهش برای سال های 1390 و 1391 انتخاب شده اند. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون برابری میانگین های دو جامعه استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهند که بهای تمام شده منابع در روش های سنتی و مبتنی بر فعالیت، مطابق فرضیه اول تحقیق به طور معناداری متفاوت از یکدیگر بوده است. هم چنین، نتایج پژوهش حکایت از آن دارند که بهای تمام شده تسهیلات نیز در روش های سنتی و مبتنی بر فعالیت، مطابق فرضیه دوم تحقیق به شکل معناداری متفاوت از یکدیگر می باشند.