هدف و مقدمه: والپروئیک اسید به عنوان داروی ضد صرع استفاده می شود. این دارو از طریق مهار هیستون داستیلازها تمایز و تکثیر سلول های بنیادی را تنظیم می نماید. هدف این مطالعه بررسی اثرات والپروئیک اسید بر تمایز سلول های بنیادی عصبی به سلول های شبه عصبی بود. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی ناحیه کشاله ران و پشت کلیه موش صحرایی جدا و پس از کشت با استفاده از روش کشت نوروسفر به سلول های بنیادی عصبی تمایز داده شدند. با روش ایمنوسیتوشیمی و rt-pcr سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی، نوروسفر و سلول های بنیادی عصبی ارزیابی شدند. سلول های بنیادی عصبی تحت القاء والپروئیک اسید (غلظت های 25/0، 5/0، 1، 2، 4، 8 و 16 میلی مولار) در زمان های 24، 48 و 72 ساعت به سلول های شبه عصبی تمایز داده شدند. جهت دستیابی به بهترین غلظت والپروئیک اسید و بهترین زمان القاء، بررسی درصد سلول های زنده، نسبت تکثیر سلولی و درصد بیان نشان گرهای map2، synapsin و gfap انجام شد. بیان فاکتورهای رشد عصبی (nt3، nt4، bdnf، gdnf، cntf و ngf) در سلول های القایی ارزیابی شد. نتایج و یافته ها: سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی نشان گرهای cd29، cd90، cd99، cd105، cd44 و cd49d را بیان کردند، اما قادر به بیان نشان گرهای cd31 و cd106 نبودند. ژن های sox2، oct4 و nanog در این سلول ها بیان شد. نوروسفر و سلول های بنیادی عصبی نشان گرهای nestin، nf-68 و nf-200 و ژن های oct4، sox2، nestin، musashi1، nanog و neurod1 را بیان کردند، ژن mbp در این سلول ها بیان نشد. در مرحله القاء والپروئیک اسید با غلظت 1 میلی مولار در 72 ساعت بهترین غلظت و بهترین زمان القاء شناخته شد. سلول های تمایز یافته فاکتورهای عصبی را بیان کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد و الپروئیک اسید باعث تمایز سلول های بنیادی عصبی به سلول های شبه عصبی می شود.