سکوهای دریایی به دلیل آن که در معرض زمین لرزه های بزرگ و سایر بارگذاری های دینامیکی مثل موج و باد قرار می گیرند، باید به گونه مناسبی در برابر این نیروها پایدار شوند. با توجه به اهمیت این سکوها کاربرد روش هایی که بتواند با هزینه پایین، مقاومت لازم را به این سازه های حساس بدهد از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. یکی از روش های مقاوم سازی در سکوهای ثابت دریایی استفاده از سیستم های کنترل غیرفعال می باشد. از انواع سیستم های کنترل غیرفعال می توان به میراگرهای ویسکوز، میراگرهای ویسکوالاستیک، میراگرهای اصطکاکی، میراگرهای جرمی تنظیم شده و میراگرهای مایع تنظیم شده اشاره کرد. در این میان میراگر مایع تنظیم شده به دلیل هزینه نصب و نگهداری پایین در طی چند دهه گذشته به طور گسترده ای در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است. لذا در این پایان نامه کاربرد این میراگر جهت کنترل ارتعاشات سکوهای دریایی ناشی از بارهای زلزله و موج بررسی می شود. باید همواره به این نکته توجه داشت که کاربرد این روش ها در سکوهای دریایی به سادگی کاربرد آنها در سازه های خشکی نمی باشد و مهمترین دلیل این نکته، ویژگی های خاص این سکوها نسبت به سازه های معمولی و همچنین محدودیت های فضایی موجود در این سازه ها می باشد. جهت نزدیکی شرایط با واقعیت، یک سکوی ثابت فلزی در خلیج فارس مورد مطالعه قرار گرفته است و سعی گردیده با طراحی میراگرهای مناسب پاسخ دینامیکی سکوی مذکور کاهش یابد. برای مدلسازی عددی سکوی ثابت دریایی مجهز به میراگر مایع تنظیم شده از نرم افزار ansys استفاده شده است. در ابتدا صحت سنجی نتایج مدل عددی با نتایج کارهای آزمایشگاهی و عددی موجود صورت گرفت و سپس مدل اصلی سکوی مجهز به میراگر ساخته شد و مطالعات پارامتریک صورت پذیرفت. همچنین نتایج تحلیل های تاریخچه زمانی مدل عددی سکوی ثابت دریایی مجهز به میراگر مایع تنظیم شده با مدل عددی سکوی دریایی مجهز به میراگر جرمی معادل با میراگر مایع مقایسه گردید. در تحلیل نتایج مدلسازی عددی سعی شد تا با تعریف پارامترهای بدون بعد، تحلیل مناسب و مطابق با عملکرد واقعی سکوی ثابت فلزی ارائه گردد. نتایج مطالعات نشان می دهد که با افزایش دامنه تحریک سکوی دریایی، میزان کارایی میراگر نیز افزایش می یابد. همچنین با نزدیک شدن فرکانس حرکت سیال درون مخزن به فرکانس مود غالب سکو، عملکرد میراگر بهبود می یابد.