از مهمترین مباحثی که در ادبیات معاصر عربی مطرح می شود مبحث فراخوان کهن الگو در شعر معاصر عربی است. این پژوهش در نظر دارد که به بررسی پدیده بکارگیری کهن الگو در شعر بلند الحیدری، و نقش این پدیده در خدمت به غنای شعر او و همچنین بررسی ویژگیهای فنی این پدیده بپردازد. منظور از کهن الگو در زمینه ادبیات همان داشته های فرهنگی است که در طول تاریخ در اندیشه مردمان شکل می گیرد و آیندگان آنرا از گذشتگان به ارث می برند. سر منشأهای این کهن الگو شش تاست که از مهمترین آنها می توان کهن الگوهای دینی و اسطوری و تاریخی را نام برد که به شاعر کمک میکنند تا اندیشه های خود را به صورت غیر مستقیم بیان کند. وقتی که در اشعار بلند الحیدری تامل می کنیم متوجه می شویم که کهن الگو حضوری چشمگیر در آن دارد، چرا که شاعر به اشکال مختلف با کهن الگو رابطه برقرار می کند. از جمله: پوشیدن نقاب شخصیتهای کهن الگویی یا در قالب تضمین اشعار بزرگان. و گاه دامنه ی این تعامل با کهن الگو به کهن الگوهای جهانی کشیده می شود مثلاً در زمینه شخصیتهای تاریخی یا اسطوری، آنگاه که شاعر از فرهنگ های جهانی برای رساندن مضامین معاصر به خصوص در زمینه بیان وضعیت عرب معاصر کمک می گیرد. فرایند بکارگیری کهن الگو نزد حیدری در بیان مضامین اجتماعی محصور نمی شود بلکه به بیان موضوعات سیاسی و عاطفی نیز کشیده می شود. این پژوهش به ما نشان می دهد که دو کهن الگوی دینی و اسطوری نقش بیشتری نسبت به کهن الگوهای صوفی و فلکلوری داشته اند. همچنین بیانگر این است که کهن الگوی بکار رفته در شعر حیدری در اغلب استعمالات خود حامل مضامین اجتماعی بوده است. ما در این پژوهش به بررسی جلوه های بکارگیری کهن الگو در شعر بلند الحیدری از دو منظر ساختار ی و مضمونی می پردازیم. و روش ما در این پژوهش روش وصفی-تحلیلی است. شعر معاصر عربی، فراخوان کهن الگو، سرمنشأهای کهن الگو، بلند الحیدری.