تغییر نگرش آیین نامه های لرزه ای به سمت روش های طراحی بر مبنای رفتار و عملکرد، لزوم بیان کمی ظرفیت سازه ها را تحت اثر زلزله روشن می نماید. روش آنالیز دینامیکی غیرخطی فزاینده، که به عنوان یکی از کاربردی ترین روشها در ارزیابی احتمالاتی رفتار لرزه ای سازه ها شناخته می شود، نیازمند تحلیل های غیرخطی متعدد زمان بر می باشد.از این رو توسعه روش های تقریبی به منظور کاهش حجم و زمان محاسبات و با هدف تخمین پاسخ احتمالاتی سازه ها تحت اثر زلزله، در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.