از آن جا که در شبکه های حسگر بیسیم هیچ ساختار ثابت یا مدیریت متمرکزی وجود ندارد، انتخاب تعدادی از حسگرها برای تشکیل یک مجموعه غالب همبند به عنوان ستون فقرات مجازی بسیار کارامد است. در این پایاننامه، مساله¬ی مجموعه¬ غالب همبند با حداقل وزن و محدودیت درجه برای ساخت ستون فقرات کارامد انرژی در شبکههای حسگر بیسیم، بر روی دو مدل udg و dgb استفاده شده است. مجموعه¬ غالب همبند با حداقل وزن و محدودیت درجه تلاش می کند ستون فقراتی با کمترین وزن و محدودیت درجه بر روی گراف شبکه ایجاد نماید. هدف این پایاننامه پیدا کردن محدودیت درجه و انرژی برای گرههای مجموعه غالب به منظور افزایش طول عمر شبکه میباشد. در اینجا به منظور بیشینه ساختن طول عمر شبکه، ابتدا با استفاده از الگوریتم بهینهسازی هوشمند دسته ذرات، ضریب حداقل انرژی و حداکثر درجه¬ی گرهها را پیدا میکنیم. سپس در هنگام انتخاب گرههای مجموعه غالب، گرههایی که انرژی باقیمانده آنها کمتر از حاصلضرب ضریب به دست آمده در میانگین انرژی گرههای شبکه و یا درجهشان بیشتر از حاصلضرب ضریب حاصل در درجه بیشینه شبکه باشد، نمیتوانند در این رقابت شرکت نمایند. همانطور که در شبیهسازیها ارائه خواهد شد، الگوریتم پیشنهادی، توانسته است نسبت به دو الگوریتم مشابه (الگوریتمهای ea-mcds-udg و ea-mcds-dgb) طول عمر شبکه را تا 90 درصد بهبود بخشد.