سیستم های توزیع عموما شعاعی هستند و سیستم حفاظت این گونه شبکه ها معمولا به وسیله فیوز، بازبست و رله اضافه جریان و کلیدهای جداکننده پیاده سازی می شود. حفاظت بهینه شبکه توزیع می تواند در افزایش عمر تجهیزات، کاهش قطعی برق و افزایش قابلیت اطمینان نقش بسزایی داشته باشد. برای هماهنگی ادوات حفاظتی، روش های مختلفی از جمله روش های هماهنگی معمولی مبتنی بر سعی و خطا ، روش های بهینه ریاضی و روش های هوشمند وجود دارد. روش های هماهنگی بهینه نسبت به روش های هماهنگی معمولی دارای مزایایی می باشند. همچنین از میان روش های هماهنگی بهینه، روش های هوشمند به دلیل انعطاف پذیری و قابلیت استفاده برای مسائل مختلف مناسب تر هستند زیرا مسئله هماهنگی حفاظت شبکه توزیع بدلیل وجود عناصر خطی و غیرخطی، همچنین گسسته و غیرگسسته بودن، مسئله ای نسبتا پیچیده می باشد و روش های بهینه ریاضی برای حل آن با مشکلاتی مواجه هستند. از سوی دیگر در سال های اخیر استفاده از واحدهای تولید پراکنده در سطح شبکه های توزیع با توجه به مزیت های فراوان آنها رو به افزایش است. یکی از مهمترین اثرات زیان بار این واحدها بر روی حفاظت شبکه های توزیع می باشد. حضور واحدهای تولید پراکنده در سیستم توزیع باعث می شود که شبکه های توزیع ماهیت شعاعی خود را از دست بدهند و به واسطه آن هماهنگی تجهیزات حفاظتی از بین برود. لذا بررسی نحوه تاثیر پذیری سیستم حفاظت این شبکه ها از حضور منابع تولید پراکنده و ارائه طرحی جدید برای رفع این مشکل امری ضروری است. در این پژوهش، سعی شده است ابتدا الگوریتمی برای هماهنگی بهینه ادوات حفاظتی با استفاده از الگوریتم ژنتیک ارائه شود. همچنین مشکلات ناشی از حضور منابع تولید پراکنده بررسی و روشی برای رفع ناهماهنگی ناشی از ورود واحدهای تولید پراکنده در شبکه توزیع ارائه گردد. سپس با استفاده از محیط نرم افزار digsilent راهکارهای پیشنهادی تست و نتایج آن تحلیل شده است.