خرابی پیشرونده، خرابی تمام و یا قسمت عمده¬ای از یک سازه است که با گسیختگی موضعی در بخشی از سازه شروع شده و می¬تواند پایداری کل سازه را تهدید نماید. امروزه وقوع خرابی پیشرونده در سازه¬ها در اثر انواع مختلف بارهای غیرعادی نظیر یک انفجار نزدیک به سازه و حتی در هنگام زلزله، به چالشی مهم تبدیل شده است و مسئله ارزیابی و بررسی پتانسیل وقوع خرابی پیشرونده در سازه¬ها را به صورت گسترده¬ای در بین محققین سراسر جهان مطرح نموده است. یکی از سیستم¬های سازه¬ای که مقاومت خوبی در برابر خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهد، سیستم قاب خمشی فولادی است. مطالعات و تحقیقات گذشته نشان داده است که این سیستم¬ها مقاومت و شکل¬پذیری بالایی در برابر پدیده خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهند. بطور متداول در این سازه¬ها اتصالات به صورت کاملا صلب در نظر گرفته می¬شوند اما در عمل اکثر اتصالات فولادی به کار رفته در قاب¬های ساختمانی، نیمه گیردار¬ می¬باشند. اتصالات قاب¬های فولادی تاثیر قابل توجهی روی عملکرد این سازه¬ها به ویژه زمانی که سازه تحت تاثیر بارهای بحرانی مانند انفجار، زلزله¬های شدید، آتش و ... قرار می¬گیرد، دارد. با توجه به اهمیت این موضوع، در این تحقیق مقاومت قاب¬های خمشی فولادی با اتصالات نیمه¬گیردار در برابر خرابی پیشرونده با استفاده از روش آیین¬نامه¬ای مسیر جایگزین استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای این منظور، یک قاب خمشی با ظرفیت¬های اتصال متفاوت در نظر گرفته شده است تا تاثیر میزان صلب بودن اتصال در قاب¬های خمشی فولادی بر روی پدیده خرابی پیشرونده ارزیابی شود. بررسی¬های انجام گرفته در این پایان¬نامه نشان داد که قاب¬های خمشی با اتصالات صلب، بیشترین مقاومت را در برابر خرابی پیشرونده از خود نشان می¬دهند و با کاهش صلبیت اتصال، مقاومت قاب¬های خمشی در برابر خرابی پیشرونده به طور چشمگیری کاهش می¬یابد. همچنین مقایسه نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی نشان داد که مقادیر پیشنهاد شده آیین نامه ufc2009 برای ضرایب افزایش دینامیکی، محافظه کارانه نیست.