در این پایان نامه یک مدل ریاضی برای مساله برنامه¬ریزی تولید جامع، در صنایع فرآیندی تحت شرایط احتمالی ارایه شده است. صنایع فرآیندی بر اساس پیوستگی ارتباط اجزاء درون شبکه ای از جریان مواد شناخته میشوند. بنابراین، مدل برنامه ریزی تولید در چارچوب مدل ریاضی شبکه ای، توسعه داده می شود. یک فرض رایج در مسایل برنامه¬ریزی تولید مدل های شبکه ای این است که نسبت خروجی به ورودی یک واحد عملیات تولیدی در طول زمان ثابت و مستقل از عوامل فنی فرآیندها است. اما در بسیاری از موارد عملی، این نسبت با توجه به کیفیت و مشخصات خوراک ورودی، درجه قابلیت اطمینان تجهیزات و نحوه مدیریت موجودی میانی واحدها تغییر می یابند. این پدیده در زمینه ادبیات موضوع به عنوان بازده خروجی واحد شناخته می شود. توجه به اثر بازده خروجی واحدها در یک محیط تولید فرآیندی، می تواند نتایج مثبت بی شماری را هم برای برنامه تولید کل شبکه و هم برای تخمین سطح تامین منابع دربرداشته باشد. به همین دلیل در این پایان نامه، مدل برنامه ریزی تولید ادغامی با در نظرگرفتن تغییرات احتمالی بازده خروجی واحدها ارائه شده است تا توانایی بیشتری در بیان شرایط واقعی محیط های تولیدی فراهم کند. اهداف مدل برنامه ریزی تولید ادغامی شامل کمینه کردن مجموع هزینه های تولید، نیروی انسانی، انتقال و پمپاژ مواد، خرید و تامین خوراک، نگهداری و کمبود موجودی که در نتیجه آن حداکثر سازی سود را به دنبال دارد. چون تغییرات بازده خروجی واحدها به صورت سناریوهایی مشخص دسته بندی می شود، بنابراین چارچوب روش حل پیشنهادی، فرآیند تصمیم گیری مارکوف گسسته-زمان است. بر مبنای مشاهدات دنیای واقعی اعتبار مدل پیشنهادی، از طریق مطالعه موردی بر روی یکی از شرکت های پتروشیمی واقع در جنوب کشور مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی می تواند به عنوان ابزاری کارآمد برای مدیران و کارشناسان بهره¬برداری مورد استفاده قرار گیرد.