منطقه خانکندی درشمال شرق شهرستان اهر، در استان آذربایجان شرقی واقع می¬باشد. این منطقه بخشی از پهنه ماگمایی سنوزوئیک اهر- ارسباران در شمال غرب ایران محسوب می¬شود. شواهد صحرایی و مطالعات سنگ¬نگاری نشان می¬دهند که نفود توده¬های آذرین درونی الیگوسن با ترکیب غالب کوارتزمونزونیت در درون سنگ¬های آتشفشانی ائوسن با ترکیب غالب آندزیت، آندزی بازالت، لاتیت و بازالت با تشکیل و توسعه زون¬های دگرسانی گسترده و رخداد کانی¬سازی¬هایی از مس، آهن، و طلا همراه بوده است. با توجه به مطالعات کانی-شناسی، زون¬های دگرسان در درون واحدهای آتشفشانی ائوسن به چهار تیپ دگرسانی (1) سیلیسی (کوارتز و روتیل)، (2) آرژیلیک (کائولینیت، ایلیت، جاروسیت، آلونیت، آپاتیت و گوتیت)، (3) فیلیک (کوارتز، پیریت، سریسیت، هماتیت و مگنتیت) و (4) پروپلیتیک (کلریت، کلسیت، هماتیت و مگنتیت) قابل تفکیک می¬باشند. مطالعات ژئوشیمیایی نشان می¬دهند که مقادیر تمرکز reeها در واحدهای دگرسانی متغیر می¬باشند. محاسبات تغییرات جرم عناصر با فرض al به عنوان عنصر شاخص بی¬تحرک و سنگ¬های آندزیتی به عنوان سنگ اولیه سیستم دگرسانی آشکار می¬کنند که شستشو و تثبیت، دو عامل عمده تنظیم کننده توزیع و تمرکز reeها در واحدهای دگرسانی منطقه هستند. تلفیق نتایج حاصل از مطالعات صحرایی، کانی¬شناسی و ژئوشیمیایی نشان می¬دهند که ph، تغییر در نسبت آب به سنگ، میزان دسترسی به یون¬های کمپلکس¬ساز و حضور کانی¬های ثانویه¬ای که توانایی میزبانی عناصر را در ساختار بلوری خود دارند، چهار فاکتور کلیدی کنترل کننده در تحرک، توزیع و غنی¬شدگی عناصر نادر خاکی در طی توسعه سیستم دگرسانی منطقه خانکندی می-باشند.