ذخیره سنگ آهن بالستان، در فاصله 55 کیلومتری جنوب شرق شهرستان ارومیه، استان آذربایجان غربی (شمال غرب ایران) واقع می باشد. این منطقه بخشی از زون ساختاری سنندج- سیرجان محسوب می شود. با توجه به مشاهدات صحرایی، شیست های پرکامبرین میزبان اصلی این ذخیره معدنی هستند. مطالعات کانی شناسی نشان می دهند که این ذخیره از یک کانی شناسی نسبتاً ساده ای برخوردار بوده و مشتمل بر کانیهای نظیر مگنتیت، هماتیت، لیمونیت،گوئتیت و کوارتز در مقادیر کانسنگ ساز است. کانی های غیرفلزی همراه کانسنگ ها شامل آلبیت، آپاتیت، بیوتیت، کلسیت، ایلیت و کوارتز هستند. با توجه به آنالیزهای شیمیایی، متوسط مقدار اکسید آهن در کانسنگ های مورد مطالعه حدود 5/68 در صد وزنی است. ضرایب همبستگی بین عناصر اصلی، فرعی، جزئی و نادر خاکی بیانگر این مطلب هستند که آپاتیت و مونازیت کانی-های میزبان عناصر نادر خاکی در کانسنگ ها هستند. نتایج آنالیزهای شیمیایی آشکار میکنند که مقادیر میانگین lrees و hrees در کانسنگ های آهن به ترتیب 13/30 و 22/4 ppm میباشند. الگوی توزیع reeهای نورمالیزه شده به ترکیب کندریت دلالت بر تفریق و غنی شدگی ضعیف hreeها از lreeها و رخداد آنومالی های منفی eu در طی تکوین برخی از کانسنگ های آهن مورد مطالعه دارد. سیماهای یاد شده نشان می دهند که سیالات مسئول کانه زایی آهن دارای فوگاسیته بالای اکسیژن بوده و در محدوده دمایی کمتر از 250 درجه سانتی گراد موجبات نهشت آهن را در منطقه فراهم نموده اند. وجود آنومالی های منفی ce در کانسنگ های آهن مبین بالا بودن محتوای فلوئور در سیالات کانسنگ ساز و کمپلکس شدن ce4+ با لیگندهای فلوئوریدی می باشد.