منطقه ایرانکوه در 20 کیلومتری جنوب باختر و منطقه تیران در 50 کیلومتری باختر اصفهان واقع شده است. بیشترین واحدهای رخنمون یافته در هر دو منطقه، سنگ های کرتاسه زیرین می باشند که با ناپیوستگی دگرشیب بر روی واحدهای قدیمی به سن تریاس (در منطقه تیران) و ژوراسیک زیرین (در منطقه ایرانکوه) قرار گرفته اند. بررسی های ساختاری صورت گرفته در هر دو منطقه نشان می دهد که روند ساختاری شمال باختر- جنوب خاور می باشد. در منطقه ایرانکوه 6 برش ساختاری تهیه شد. چین خوردگی واحدهای سنگی در منطقه ایرانکوه عمدتاً با سطح محوری قائم و با تمایل کمی به سمت جنوب باختر و از نوع چین های باز می باشند. گسل های راستگرد و چپگرد در این منطقه در ارتباط با پهنه برشی راستگرد سنندج- سیرجان در نظر گرفته شده است. گسل معکوس گوشفیل که با شیب 75 درجه در سطح و شیب 90 درجه در عمق دیده می شود، مرز بین واحدهای کرتاسه زیرین با واحد شیلی- ماسه سنگی ژوراسیک زیرین می باشد که در این منطقه، گسل مرز حوضه در نظر گرفته شده است و معکوس شدگی در این گسل دیده می شود. معادن انجیره- وجین الگوی چین خوردگی یکسانی در منطقه تیران به نمایش گذاشته اند. این سنگ ها در سه معدن به صورت طاقدیس با روند شمال باختر- جنوب خاور به نام های وجین پایین، وجین بالا و انجیره- چکاب قرار دارند، که میل محور آنها به سمت جنوب خاور می باشد. برداشت ساختاری از این سه معدن روشن ساخت که الگوی چین خوردگی در هر سه معدن از مدل (break thrust fold) پیروی می کند. تمایل چین خوردگی در این منطقه به سمت جنوب باختر می باشد. یکی از ریزساختارهای مطالعه شده در این معادن، حاشیه کرنش می باشد که با وجود این ساختار در یال برگشته چین های این معادن، نحوه ی تکامل چین خوردگی و مکانیسم گسل گسترش یافته هم امتداد آن شناسائی شده و نحوه تکوین چین تعیین شده است. علاوه بر این در این منطقه پهنه گسلش راستگرد نیز دیده می شود که چرخش بلوک های سنگی واحدهای کرتاسه، در معادن انجیره- وجین و معدن خانه سورمه یکی از این شواهد می باشد.