سلب به عنوان عاملی اساسی در هم? زبان¬های زنده دنیا به شمار می¬رود. این مفهوم ما را در مقابل یک واژ? انتزاعی قرار می¬دهد که ریشه در فلسفه، منطق و نشانه-معناشناسی دارد و ارائه تعریف برای آن کار ساده¬ای نیست. از دیدگاه نشانه-معناشناسی، این مفهوم بیانگر عملی است که توسط آن یک واژه یا یک سوژه انکار می¬شود و نیز از طریق آن تمایز بین دو واحد نشانه-معنا¬شناسی یا انفصال بین سوژه و ابژ? ارزشی برقرار می-شود. طبق نظری? نشانه-معنا¬شناسی، سلب جزء لاینفک فرآیند تولید معنا می¬باشد. با توجه به اینکه این مفهوم جایگاهی اساسی در بطن زبان دارد، هدف از انجام این تحقیق بررسی عملکرد سلب در روند تولید معنا از طریق نظام گفتمان ادبی فارسی و فرانسه می¬باشد و بر آن شدیم که به تجزیه وتحلیل سلب در گفتمان ادبی با استفاده از نشانه-معناشناسی ساختاری، تنشی و بودشی بپردازیم.در این پژوهش، شیو? ظهور سلب به عنوان عنصری پایه¬ای و مهم در فرآیند تولید معنا مشاهده گردید. به علاوه، شیوه های حضور ایجاب درکنار سلب مورد بررسی قرار گرفت. به عبارت دیگر، مشارکت این دو عامل در ساخت معنا در چهارچوب گفتمان ادبی بررسی شد. تجریه و تحلیل سلب در برنام? روایی،مربع معنا، فضای تنشی و نشانه-معناشناسی بودشی این امکان را فراهم می نماید که ویژگی¬های نشانه-معناشناسی سلب را در گفتمان ادبی تعریف کنیم.