برای مطالعه اثرات چهار جدایه قارچی متاریزیوم آنیزوپلیه به منظور کنترل بیولوژیک کنه های ماده خونخورده ایکسودس ریسینوس و آرگاس پرسیکوس، تعداد 150 عدد از هر کنه در 15 گروه ده تایی شامل گروه های درمان و کنترل به صورت 3 بار تکرار قرار گرفتند. کنه ها به صورت انفرادی به وسیله ی پنس استریل 5-3 ثانیه در سوسپانسیون قارچی مربوطه حاوی 107 ×4/2 کنیدیوم در هر میلی لیتر و در گروه کنترل نیز کنه ها در آب مقطر استریل همراه با توئین 80 بدون اسپور غوطه ور شده و به مدت 20 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد قارچ های مورد آزمایش ویرولانس متفاوتی داشتند. روز بیستم در کنه های ایکسودس بیشترین و کمترین درصد مرگ و میر به ترتیب برای جدایه های iran 437 c(100%) و demi 2 (3/83%) بود، هم چنین iran 437 c باعث رشد میسلیوم های قارچی روی 3/93 درصد و demi 2 روی 3/73 درصد از کنه ها شد. در کنه های آرگاس مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی روی کنه‏های ماده تحت درمان در گروه demi 2 به ترتیب 6/96 و 90 درصد و در سه گروه دیگر 100 درصد گزارش شد. لازم به ذکر است بین گروه های درمان و کنترل اختلاف معنی دار بوده و از بین جدایه های تحت مطالعه جدایه متاریزیوم آنیزوپلیه iran 437 c حادترین جدایه بود، پس از آن demi 1 سپس iran 715 cو demi 2 قرار گرفتند. کنه های آرگاس پرسیکوس بیشتر و زودتر از کنه های ایکسودس ریسینوس تحت تاثیر جدایه‏های قارچی قرار گرفتند و فاصله بین مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی در کنه های آرگاس بسیار کمتر از کنه های ایکسودس بود. همچنین میزان مرگ و میر و رشد میسلیوم های قارچی بین دو کنه طی روزهای مختلف و هم چنین میانگین 20 روز اختلاف معنی داری را نشان داد( 05/0p<).

این مطالعه به منظور بررسی تغییرات سلول های کلراید آبشش و سلول های کلیوی مولدین ماهی سفید و همچنین بررسی چگونگی تغییر فشار اسمزی و غلظت الکترولیت های سرم خون این ماهی در دریا بعد از مهاجرت به رودخانه در فصل تکثیر انجام گردید. تعداد 20 عدد ماهی سفید (با نسبت مساوی نر و ماده) از سواحل بندر انزلی با شوری ppt 49/8 و درجه حرارت c°4/12 و به همین تعداد نیز از رودخانه خشکرود با شوری ppt 18/0 و درجه حرارت c°18 صید شدند. پس از خونگیری از آبشش و کلیه مولدین (در هر محیط) نمونه بافت برداشته شد. فشار اسمزی و غلظت یون های na+ ، cl- ، k+ و mg2+ در سرم خون سنجش شدند. فشار اسمزی و غلظت یون های cl- ، na+ ، k+ و mg2+ ماهیان آب دریا و رودخانه اختلاف معناداری را نشان دادند، به طوریکه فشار اسمزی و غلظت یون های مورد بررسی سرم خون در آب دریا بیشتر از آب شیرین بود. از طریق مطالعات بافت شناسی ویژگی های سلول های کلراید آبشش و همچنین کلیه شامل شبکه گلومرولی، لوله های دیستال، جمع کننده و پروکسیمال در دو محیط مقایسه شد. میانگین اندازه و تعداد سلول های کلراید آبشش ماهی سفید در آب دریا بیشتر از آب شیرین بود. میانگین اندازه لوله های دیستال، جمع کننده و شبکه گلومرولی در آب شیرین بزرگتر از آب لب شور دریای خزر بود. میانگین اندازه لوله های پروکسیمال در آب دریا نسبت به آب شیرین بیشتر بود اگرچه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. میانگین تعداد لوله های کلیوی در دو محیط یکسان بود.

دیازینون یک آفت کش ارگانوفسفره است که علیرغم منع مصرف در بسیاری از کشور های جهان همچنان به طور گسترده در مزارع برنج شمال ایران مورد استفاده قرار می گیرد. مانند بسیاری از آفت کش ها این سم پس از بارندگی ممکن است توسط رواناب ها شسته شده و به منابع آبی از قبیل رودخانه ها و دریاها وارد گردد و در این اکوسیستم ها گونه های مختلف آبزیان را مسموم نماید. ماهی سیم abramis brama یکی از ماهیان با ارزش شیلاتی شمال کشور است که احتمال دارد با نفوذ دیازینون مصرف شده در کشاورزی به رودخانه ها و دریای خزر تحت تأثیر این سم قرار گیرد. در این مطالعه سمیت حاد و تحت کشنده دیازینون بر پارامترهای خونی ماهی سیم مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور انجام تست سمیت حاد بچه ماهیان انگشت قد (74/0±14/2 گرم) به مدت 96 ساعت در معرض غلظت های اسمی 0، 3، 5/5، 5/8، 10 و 13 میلی گرم بر لیتر دیازینون قرار داده شدند و میزان مرگ و میر آنها مورد بررسی قرار گرفت. در تست سمیت تحت کشنده ماهیان به مدت 14 روز در معرض غلظت های 04/0، 36/0، 73/0 و 46/1 میلی گرم بر لیتر قرار داده شدند و پارامترهای خونی آنها شامل شمارش گلبول سفید، شمارش افتراقی گلبول های سفید، شمارش گلبول های قرمز، اندازه گیری درصد هماتوکریت، میزان هموگلوبین، شاخص های mcv، mch، mchc، پروتئین کل و اسمولاریته خون مطالعه شد. نتایج نشان داد که lc50 96h دیازینون بر بچه ماهیان سیم 316/7 میلی گرم بر لیتر می باشد. حداکثر غلظت مجاز سمیت (matc) دیازینون بر بچه ماهی سیم، 73/0 میلی گرم بر لیتر و حداقل غلظت موثر (loec)، 63/2 میلی گرم بر لیتر بدست آمد. نتایج حاصل از تست سمیت تحت کشنده نشان داد که با افزایش غلظت سم کاهش معنی داری در شاخص های گلبول های سفید، گلبول های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، شاخص mch، پروتئین کل و اسمولاریته بعد از 7 و 14 روز در معرض دیازینون ایجاد می شود (0.05 > p). پس از 7 روز کاهش معنی داری در تعداد لنفوسیت ها مشاهده شد که این کاهش در روز 14 به 81 درصد رسید این در حال است که که تعداد نوتروفیل ها در همین مدت به میزان 15 درصد افزایش یافته بود. با توجه به اثرات متعدد دیازینون بر پارامترهای خونی و غلظت این سم در آب های کشور و همچنین محل زیست ماهیان در آب های منتهی به دریای خزر به نظر می رسد سم دیازینون قادر است بقای ماهی مورد مطالعه را تحت تأثیر قرار دهد.