پرسش اصلی این پژوهش این است که آیا با در نظر گرفتن سایر پارادایمهای معرفتی، رویکرد طراحی تغییر می کند؟ برای تشخیص این امر الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت را به جای پارادایمهای غالب غرب تعریف نموده و اثرات آنرا بر رویکردهای طراحی شناسایی می نماییم. بطور خلاصه هدف از تحقیق پیش رو این است که (1) رویکرد طراحی مبتنی بر فلسف? ایرانی-اسلامی شناسایی شود. (2) نقاط اثر تغییراتی که بر اثر گرویدن به الگوی طراحی ایرانی-اسلامی پدید می آید شناسایی شوند. (3) میزان اثرگذاری این الگو در سطح کلان(پیشرفت ملتها) و خُرد(کنش طراحی) سنجیده شود. پرداختن به انسان، غایت فلسفه ی طراحی در غرب است و فراتر از آن نمی رود. لذا طراحی انسان محور شامل تمامی رویکردهایی می شود که به اشکال گوناگون بخواهند رفع نیاز انسان را محور قرار دهند در مقابل منشأ هنر اسلامی، جهان بینی اسلامی و وحی است که در مواد و مصالح اثر هنری توسط یک جامعه دینی شکل می گیرد. در پایان فرایند طراحی از شاخصهای فلسفه اسلامی-ایرانی استخراج شده است و طی یک فرایند عملی یک پایپوش با شاخصهای ایرانی-اسلامی طراحی شده است. این پژوهش نشان می دهد که با تغییر جهت رویکردهای طراحی به سمت فلسفه و اندیشه اسلامی-ایرانی، مصنوع نهایی با فرهنگ ایرانیان هماهنگی بیشتری خواهد داشت.