گفتمان سیاسی اخوان المسلمین در واکنش به تحولات و بی قراری های سیاسی و اجتماعی در جامعه مصر شکل گرفت. این گفتمان اسلام گرا توانست عناصر و پدیده های جامعه مصر را در خود منحل و یا ساماندهی کند، و بدین ترتیب از ظرفیت و نفوذ گسترده ای برخوردار گردد. توفیق این گفتمان در نشانه گذاری و معنا دهی به عناصر و گروه های پراکنده و جدا شده از گفتمان مسلط و مفصل بندی آنان با گفتمان خود باعث شد تا این گفتمان بتواند از رقیبان گفتمانی خود در جامعه مصر پیشی گرفته و به تصور اجتماعی جامعه ارتقاع یابد و هژمون شود. پس از هژمونی بدلیل عدم توایی در بازسازی و بازتولید خود در فضای هژمون از تثبیت منظومه نشانه های گفتمانی خود باز ماند تا شاهد تزلزل در نظم معنای و فروپاشی خود باشد. پرسش اصلی این پژوهش این است که گفتمان سیاسی اخوان المسلمین بدنبال چه نظم معنای در جامعه مصر بوده؟ و چرا پس از هژمون شدن قادر به ادامه نظم معنای خود نشد؟ برای پاسخ به این پرسش این فرضیه به آزمون گذاشته شد که؛ گفتمان سیاسی اخوان المسلمین متأثر از زمینه سیاسی و اجتماعی، ساخت قدرت و نیز منازعات خرده گفتمان های جامعه مصر دچار تحول شد. گفتمان اخوان المسلمین (به دلیل در دسترس بودگی) نسبی و انسجام بیشتر در مقایسه با سایر خرده گفتمان های رقیب هژمون شد. اما به علت ناتوانی در مفصل-بندی گفتمانی فراگیر، دچار فروپاشی گردید.برای درک بهتر موضوع دراین پژوهش از روش تحلیل گفتمان لاکلا وموف استفاده شد.