بیماری پژمردگی باکتریایی سیب زمینی اولین بار در ایران در سال 1367 توسط بهار و دانش از مزارع استان های اصفهان وچهار محال و بختیاری گزارش شد و عامل بیماری با انجام آزمایش های فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و بیماریزایی نژاد3 یا بیووار2 باکتری pseudomonas solanacearum تشخیص داده شد. در تحقیق حاضر، تنوع در میان جدایه های ralstonia solanacearum جدا شده از مزارع استان کردستان براساس تعیین بیووار، بیماریزایی، روشrep-pcr با استفاده از آغازگرهای eric, rep,box تعیین فیلوتیپ و نژاد، مورد بررسی قرار گرفت. در کل 24 جدایه به عنوان باکتری عامل پژمردگی از ریشه و غده سیب زمینی با استفاده از محیط تری فنیل تترازولیوم کلرید جداسازی شد. براساس خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی جدایه ها در سه گروه قرار گرفتند. براساس توانایی استفاده از کربوهیدرات ها20 جدایه، بیووار 2 و چهار جدایه بیووار 3 شناسایی شدند. براساسmultiplex pcr، 19 جدایه ها با تکثیر قطعاتی به اندازه 372 و 282 جفت باز درفیلوتیپ ii و پنج جدایه با تکثیر قطعاتی به اندازه 191 و 282 جفت باز در فیلوتیپ i قرار گرفتند. براساس نتایج حاصل از روش rep-pcr جدایه ها در سطح تشابه 25% در پنج گروه قرار گرفتند و این گروه بندی با منطقه جغرافیایی جدایه ها مطابقت نداشت . تمامی جدایه ها با توجه به توانائی ایجاد بیماری در سیب-زمینی و گوجه فرنگی و عدم توانایی بیماریزایی در فلفل و تنباکو نژاد 3 تشخیص داده شدند.