فضای شهری بعنوان بستر حیات جمعی شهروندان ظرفی است که تنها با برخورداری از کیفیات فضایی مطلوب می تواند پاسخگوی بخشی از نیازهای انسانی باشد. عناصر مستقر در فضا بعنوان بخش مهمی از عناصر سازنده ی آن مطرح بوده، پوشش گیاهی با توجه به ویژگی های منحصر به فرد آن (چه از لحاظ ساختار فیزیکی و چه از لحاظ ساختار زیبایی شناختی) بعنوان یکی از مهمترین این عناصر به شمار می آید. به طور کلی پوشش گیاهی به لحاظ موقعیت، ابعاد، تناسبات، رنگ، فرم، شکل و حالت در فضا تاثیرگذار است. هدف اصلی از این پژوهش دستیابی به راهکارهایی طراحانه به صورت تجویزی و توصیه ای به منظور استفاده ی مطلوب از پوشش گیاهی در تناسب با ویژگی ها و نیازهای فضا و نیز استفاده کنندگان از آن و در نهایت ارتقای کیفیت فضای شهری بوده است. در این پژوهش، روش توصیفی ـ تحلیلی بصورت فرآیندی منسجم به کار گرفته شده است. نتایج حاصل از مطالعات، تاثیر پوشش گیاهی بر ارتقای کیفیت فضاهای شهری در دو بعد اکولوژیک و کالبدی ـ فضایی (زیبایی شناختی) را نشان می دهد. هر یک از این ابعاد شاخص هایی را شامل می شوند که راهکارهای راهنمای طراحی موضوعی به تفکیک در هر یک از این زمینه ها ارائه شده است. همچنین چک لیست ارزیابی مکان با هدف جهت دادن و وزن دهی مطلوب به راهکارهای راهنمای موضوعی در یک موضع مشخص تدوین گردیده است. در ادامه نتایج به دست آمده در بخش طراحی نمونه موردی میدان عتیق (امام علی) اصفهان به آزمون گذاشته شده و نمود عینی کاربست راهنمای استفاده از فرم های بهینه ی گیاهی متناسب با فضاهای شهری به نمایش در آمده است.