با توجه به کمبود آب در دنیا، آلودگی منابع آب های سطحی و زیرزمینی به عوامل بیماریزای باکتریایی و ااسیست کریپتوسپوریدیوم، فرار ااسیست ها از تصفیه خانه متداول آب و رعایت استانداردهای جدید آب، کاربرد فنآوری های امیدبخش توصیه می شود که از توانایی مناسبی برای حذف عوامل بیماریزا از آب برخوردار باشند. در این تحقیق حذف عامل باکتریایی اشرشیاکلی و اسپور باسیلوس سوبتی لیس ازآب آشامیدنی با استفاده از روش الکتروفوتوکاتالیتیکی نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی بررسی گردید. ویژگی های نانوذرات اکسید روی نظیر اندازه ذرات، پتانسیل زتا و مساحت سطحی ویژه تعیین گردید. نمونه های آب آشامیدنی استریل شده حاوی تعداد 103-102 باکتری اشرشیا کلی و اسپور باسیلوس سوبتی لیس در میلی لیتر در رآکتور ناپیوسته الکتروشیمیایی (الکترودهای روی - مس)، تابش اشعه فرابنفش، الکترشیمیایی (الکترودهای روی - مس) و پرتو فرابنفش، الکتروفوتوکاتالیتیکی (الکترودهای نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی - مس) و پرتو فرابنفش آزمایش گردیدند. اثر متغییرهای مختلف نظیر تعداد باکتری اشرشیا کلی و اسپور باسیلوس سوبتی لیس (103-102 عدد در میلی لیتر)، فاصله لامپ فرابنفش و الکترود نانوذرات اکسید روی تثبیت شده (5/3-2)، شدت تابش لامپ فرابنفش (4-2 میلی وات در سانتی متر مربع)، ph(8-6)، تعداد لایه های تثبیت شده (3-1 لایه)، ولتاژ جریان الکتریکی (40-10 ولت) و مدت تابش لامپ فرابنفش (40-5 دقیقه) در حذف الکتروفوتوکاتالیتیکی آلاینده های میکروبی مورد مطالعه هدف بررسی گردیدند. نتایج این تحقیق نشان داد که حذف 100% تعداد 103 باکتری اشرشیا کلیدر میلی لیتر با استفاده از دو لایه نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی، ولتاژ 10 ولت و شدت لامپ فرابنفش 360 میلی وات در سانتی متر مربع uv-a در ph معادل 8 به زمان کمتر از 5 دقیقه نیاز دارد. حذف 100% تعداد 102 باکتری اشرشیا کلی در میلی لیتر با استفاده از یک لایه نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی، ولتاژ 10 ولت و شدت لامپ فرابنفش 240 میلی وات در سانتی متر مربع uv-a در ph معادل 8 به زمان کمتر از 5 دقیقه نیاز دارد. حذف 100% تعداد 103 اسپور باسیلوس سوبتی لیس در میلی لیتر با استفاده از دو لایه نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی، ولتاژ 10 ولت و توان لامپ فرابنفش 360 میلی وات در سانتی متر مربع uv-a در ph معادل 8 به زمان 10 دقیقه نیاز دارد. حذف 100% تعداد 102 اسپور باسیلوس سوبتی لیس در میلی لیتر با استفاده از یک لایه نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی، ولتاژ 10 ولت و توان لامپ فرابنفش 240 میلی وات در سانتی متر مربع uv-a در ph معادل 8 به زمان کمتر از 10 دقیقه نیاز دارد. بنا بر این سیستم الکتروفوتوکاتالیتیکی الکترودهای نانوذرات اکسید روی تثبیت شده روی الکترود روی –مس و پرتو فرابنفش، روش مناسب در حذف آلاینده های مورد بررسی می باشند.

امروزه آلودگی های زیست محیطی به ویژه آلودگی های نفتی از مسائل مهمی است که جوامع بشری با آن مواجه است. روش های گوناگونی برای حذف ترکیبات نفتی از خاک وجود دارد، اما زیست پالایی به دلیل داشتن محاسنی از قبیل دوستدار محیط زیست بودن و قابلیت انجام در محل به عنوان روشی مطلوب جهت حذف ترکیبات نفتی از خاک پذیرفته شده است. در این رساله نخست باکتری های تجزیه کننده ی هگزادکان از محیط خاک و کمپوست جداسازی و پس از جداسازی و خالص سازی، به روش pcr و با تعیین توالی ناحیه ی 16s rdna شناسایی گردیدند که شامل سودوموناس آئروژینوزا (دو سویه)، اسینتوباکتر رادیورزیستنس، باسیلوس سوبتیلیس، آکروباکتروم اوریزه، اسفینگوموناس اس پی.، پائنی باسیلوس لاتوس و سراتیا مارسسنس بودند. سپس توان باکتری های خاک و کمپوست در حذف هگزادکان از محیط مایع مورد بررسی قرار گرفت که از بین باکتری های خاک، اسینتوباکتر رادیورزیستنس و از بین باکتری های کمپوست، آکروباکتروم اوریزه دارای بالاترین توان حذف هگزادکان بودند. بنابراین از آن ها جهت تقویت زیستی خاک استفاده گردید. برای تعیین شرایط بهینه ی حذف هگزادکان از خاک از روش تاگوچی استفاده شد. هفت پارامتر در سه سطح در نظر گرفته شد. نمونه ها به مدت 80 روز در شیکرانکوباتور قرار گرفته و غلظت هگزادکان باقیمانده در زمان های مختلف با دستگاه gc-fid مورد سنجش قرار گرفت. در تحلیل واریانس بهترین شرایط جهت حذف هگزادکان به روش زیست پالایی به این صورت به دست آمد؛ غلظت هگزادکان: 70000 میلی گرم بر کیلوگرم، درصد ریز مغذی ها: 5، درصد شوری: 0، درصد مایع تلقیحی: 5/2، نسبت c:n:p: 100:10:2، نسبت خاک به آب: 5 و باکتری: کنسرسیوم. از بین تمام این پارامترها، عامل باکتری و غلظت اولیه ی هگزادکان بیشترین تاثیر را در کارایی بیوراکتورها نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد میزان تلقیح اولیه ی باکتری ها بر حذف هگزادکان تاثیر زیادی دارد، اما با گذشت زمان جمعیت میکروبی به یک تعادل رسیده و تعداد اولیه ی باکتری ها تاثیری بر حذف هگزادکان ندارد. نتایج این پژوهش نشان داد که کارایی کنسرسیوم میکروبی در حذف هگزادکان بیشتر از کشت خالص بود. همچنین در آزمایش های تکمیلی مشخص شد که هر چه تنوع باکتری های موجود در کنسرسیوم بیشتر باشد، مدت زمان لازم برای حذف کامل هگزادکان کاهش می یابد. در کل زیست پالایی 02/40 درصد در حذف هگزادکان دخالت داشته که 14/30 درصد مربوط به تقویت زیستی و 88/9 درصد مربوط به تحریک زیستی بوده است. در آزمایش تائیدی این نتایج تائید شد. در آزمایش تحمل شوری هالوتولرنت بودن دو گونه ی اسینتوباکتر رادیورزیستنس و آکروباکتروم اوریزه مورد تائید قرار گرفت و در آزمایش های تکمیلی مشخص شد کنسرسیوم میکروبی از توانایی حذف هگزادکان در شوری 4 درصد نیز برخوردار است. در این رساله کارایی ریزمغذی ها بر حذف هگزادکان نیز مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت مشخص شد که هر چه زمان مواجهه ی خاک با ترکیبات نفتی بیشتر می شود، تاثیر ریزمغذی ها نیز افزایش می یابد. این یافته نشان می دهد که اضافه کردن ریزمغذی ها به محل های آلوده ی قدیمی به حذف ترکیبات نفتی کمک شایانی می کند. همچنین بررسی های انجام شده بیانگر این بود که بخش زیادی از هگزادکان به صورت غیربیولوژیکی حذف می گردد. در آزمایش های تکمیلی مشخص شد که هگزادکان توسط فرایندهای بیولوژیکی، امواج اولتراسوند، جذب روی خاک و فرایندهای شیمیایی حذف شده و تبخیر تاثیری بر حذف هگزادکان نداشته است. این نتایج امکان استفاده از رویکردهای تقویت و تحریک زیستی جهت حذف ترکیبات نفتی از آب ها و خاک های نیمه شور را نشان داد.

تصفیه ی فاضلاب در جوامع امروزی برای دستیابی به استانداردهای تخلیه و حفاظت از محیط زیست ضروری است. سورفاکتانت ها ترکیبات آلی هستند که کشش سطحی آب و سایر مایعات را کاهش می دهند. اخیرا تجزیه بیولوژیکی سورفاکتانت ها در فرآیندهای تصفیه ی فاضلاب موضوع تحقیقات مختلف قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی حذف سورفاکتانت های آنیونی از فاضلاب با استفاده از رآکتور بیوفیلمی با بستر متحرک بود. سیستم بیوفیلمی با بستر متحرک از مدیاهای با سطح ویژه بالا بهره می گیرد که با رشد میکروارگانیسم ها بر روی سطوح این مدیاها، بیوفیلم تشکیل شده بطوریکه این میکروارگانیسم ها دارای مقاومت بالایی در برابر شرایط مختلف تصفیه فاضلاب بوده و راندمان تصفیه را ارتقاء می بخشند. سورفاکتانت های مورد استفاده در این تحقیق سدیم دودسیل سولفات و آلکیل بنزن سولفونات خطی بودند که برای اندازه گیری سورفاکتانت های آنیونی از روش mbas در طول موج 652 نانومتر استفاده شد. مدیاهای استفاده شده در این تحقیق از جنس پلی اتیلن با دانسیته بالا بوده و در سه سطح ویژه m2/m3 150، 535 و 775 و درصد پرشدگی 10%، 30% و 50% بکارگرفته شدند. codاولیه فاضلاب 240 میلی گرم در لیتر بوده و غلظت 200 – 50 میلی گرم در لیتر سورفاکتانت های آنیونی موردنظر در تحقیق در زمان های ماند هیدرولیکی 8، 24 و 72 ساعت مورد آزمایش قرارگرفتند. رآکتور مورد استفاده شامل یک مخزن فلاگسی گلاس با ابعاد 10 × 10 × 34 سانتی متر و مجهز به هوادهی دیفیوزری بود. زمان خودهی با غلظت 5 میلی گرم در لیتر ورودی آلاینده آغاز گردید بطو ریکه سیستم بصورت بسته بهره برداری گردیده و زمان هموادهی آن 2 ساعت بود و مدت 30 دقیقه زمان ته نشینی برای آن منظور گردید. پس از خودهی میکروارگانیسم ها، سیستم بصورت پیوسته با هوادهی دائم بهره برداری گردید. با افزایش غلظت آلاینده ورودی، راندمان حذف کاهش داشت. همچنین با کاهش زمان ماند هیدرولیکی راندمان حذف روندکاهشی طی نمود. نتایج نشان دهنده راندمان بالای 99 % سیستم جهت غلظت ورودی آلاینده های موردنظر تا 50 میلی گرم در لیتر بود. در غلظت های بالا رآکتورهای با درصدپرشدگی 30% و 50% مدیا، راندمان حذف نزدیک به یکدیگر داشتند. راندمان حذف cod تا غلظت ورودی 200 میلی گرم در لیتر بیش از 90 % بود. تغییرات روندافزایشی cod خروجی با افزایش غلظت ورودی آلاینده وجودداشت. سیستم جهت حذف سدیم دودسیل سولفات کارآیی بالاتری را در مقایسه با آلکیل بنزن سوافونات خطی نشان داد. در مجموع نتایج نشان داد که سیستم بیوفیلمی با بستر متحرک قادر به تصفیه فاضلاب با مقادیر بالای سورفاکتانت های آنیونی می باشد.

مقدمه: زایلن ( c8h10)، مایعی بی رنگ، شفاف و با بوی مشخص از خانواده هیدروکربن های آروماتیک است که به¬طور گسترده ای در صنایع مورد استفاده قرار می گیرد. روش های اکسیداسیون کاتالیزوری به عنوان روشی موثر در حذف vocs شناخته شده اند. در این تحقیق با توجه به قابلیت کاتالیستی ذرات دی¬اکسیدمنگنز در اکسیداسیون ترکیبات آلی فرار خطرناک و تبدیل آنها به ترکیبات کم ضررتر؛ با تهیه کامپوزیت mz/mno2 np ، واکنش آن را با زایلن و میزان کاهش زایلن را از جریان هوا مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش¬ها: برای تولید غلظت های ورودی ثابت از سیستم غلظت ساز دینامیک با روش اشباع بخار استفاده شد. در این مطالعه جذب زایلن توسط زئولیت طبیعی و اصلاح¬شده تحت شرایط مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد، نانوذرات دی اکسید منگنز بر روی زئولیت اصلاح¬شده سنتز و راندمان حذف بخارات زایلن مورد مطالعه قرار گرفت. ویژگی¬ها و مشخصات نمونه¬های تهیه شده توسط آنالیزهای sem, eds, bet,xrd و tem تعیین و مورد بررسی قرار گرفت. برای اندازه گیری غلظت بخارات در زمان های مختلف، از دستگاه قرائت مستقیم phochek tiger ساخت کشور انگلستان استفاده شد. ضمن این که برای تشخیص ترکیبات حاصله؛ نمونه ها به دستگاه gc-ms نیز تزریق شدند. یافته¬ها: مقایسه میزان جذب در زئولیت طبیعی و اصلاح¬شده نشان داد که ظرفیت جذب زئولیت اصلاح¬شده 4/2 برابر زئولیت طبیعی است. آنالیزهای انجام شده، افزایش سطح ویژه، میزان تخلخل و کوچک¬تر شدن حفرات در زئولیت اصلاح¬شده و کامپوزیت mz/mno2 np را تأیید کرده، هم¬چنین آنالیزهای sem و tem تشکیل نانوذرات دی¬اکسید منگنز را بر روی زئولیت اصلاح¬شده نشان دادند. در ادامه بررسی¬های انجام شده، دمای بهینه اکسیداسیون مولکول¬های زایلن توسط کامپوزیت mz/mno2 np ، c?300 و درصد بهینه نانوذرات mno2، 27/26 % تعیین شد. نتایج نشان داد که در شرایط بهینه راندمان حذف زایلن از هوا 51/99 % بوده، که انجام آزمایشات، پایداری خوبی را در اکسیداسیون زایلن برای این کامپوزیت نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد؛ زئولیت¬های نوع کلینوپتیلولایت طبیعی ایران جاذب¬های مناسبی جهت جذب گاز زایلن بوده و اصلاح زئولیت¬ طبیعی با اسید به دلیل تغییر نسبت si/al در ساختار شبکه زئولیت و نیز افزایش سطح تماس نمونه¬ها می¬تواند راندمان جذب زایلن را به میزان 4/2 برابر افزایش دهد. زئولیت اصلاح-شده در جذب زایلن گازی دارای قابلیت و کارآیی مناسب است، لذا می¬تواند به¬عنوان یک جاذب و پشتیبان مناسب، برای تثبیت نانوذرات دی¬اکسیدمنگنز در فرآیند تجزیه کاتالیزوری زایلن گازی به کار رود. تجزیه زایلن با استفاده از کاتالیست mz/mno2 np با نسبت درصد وزنی 27/26 % نانوذرات mno2 و در دمای c? 300 فرآیندی مناسب و بهینه بوده و کارآیی تجزیه زایلن متأثر از دما و میزان کاتالیست است.

ترکیبات آلی فرار (vocs) از فراوان ترین ترکیبات موجود در اتمسفر و از مهم ترین آلاینده های شغلی به حساب می آیند. مونومر استایرن یکی از این ترکیبات بوده که در صنعت پلاستیک مورد استفاده قرار می گیرد و اثرات بهداشتی آن به وفور گزارش شده است. اکسیداسیون فتوکاتالیستی (pco) از جمله روش های نوین در زمینه کنترل آلودگی هوا به حساب می آیند. اما رآکتورهای بستر ثابت معمول دارای محدودیت های از جمله عمق نفوذ محدود اشعه ماوراءبنفش، افت فشار بالا، توزیع غیر یکنواخت جریان گاز و کانالیزه شدن بستر می باشد. در این مطالعه به منظور حذف بخارات مونومر استایرن از هوا از ترکیب دو سیستم اکسیداسیون فتوکاتالیستی و رآکتورهای بستر سیال استفاده شده است. مواد و روش ها: به منظور طراحی و ساخت راکتور بستر سیال، ابتدا قطر ذرات و حداقل سرعت مورد نیاز جهت سیال سازی ذرات تعیین شد. نانو ذرات tio2 با قطر متوسطnm 20 بر روی ذرات کربن فعال با قطر متوسط(µm) 300-150 تثبیت شدند. فتوکاتالیست ساخته شده با آزمایشات xrd وsem مورد بررسی قرار گرفت. برای تولید غلظت های ورودی از سیستم غلظت ساز دینامیک با روش اشباع بخار استفاده شد. میزان کاهش بخارات استایرن در غلظت هایppm 600 و400 در آزمایشات متعدد مورد مطالعه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد ذرات فتوکاتالیست در سرعت سطحیm/s 5/1 شروع به سیالیت می کنند. در سرعت های سطحی بالاتر از حداقل سرعت سیالیت، افت فشار بستر سیال کمتر از بستر ثابت می باشد. میزان جذب در دبی lit/min2 درmin 115 اول 1/98% و پس ازmin 330 به صفر نزدیک می شود در حالی که در دبی lit/min 3 میزان جذب درmin 100 اول 99% و پس ازmin 260 به نزدیک صفر رسید. بالاترین راندمان کاهش فرآیند همزمان جذب و فتوکاتالیست در دبی lit/min 2 و غلظتppm 600 مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد استفاده از بستر سیال جاذب، علاوه بر غلبه بر مشکل افت فشار بسترهای ثابت به علت ایجاد امکان استفاده از ذرات ریزتر کارایی جذب را نیز افزایش می دهد. برازش نمودار ایزوترم جذب با دو استفاده از دو مدل لانگمیر و فروندلیچ نشان داد در هر دو مدل هم خوانی وجود دارد. با گذشت مدت زمانی از شروع آزمایش فتوکاتالیستی، غلظت خروجی در حد خاصی ثابت می شود. در این حالت ظرفیت جذب بستر به حد اشباع رسیده است و غلظتی که حذف می شود به اکسیداسیون فتوکاتالیستی نسبت داده می شود. راندمان اکسیداسیون فتوکاتالیستی با افزایش غلظت ورودی کاهش می یابد، اما مقدار جرمی آلاینده تجزیه شده بیشتر می شود.

با توسعه شهرها و افزایش جمعیت و گسترش صنایع، روز به روز بر اهمیت کنترل آلودگی محیط زیست افزوده می شود. از میان آلاینده های مختلف، حذف ترکیبات ازته به دلیل عوارضی چون کاهش اکسیژن آبهای پذیرنده، سمیت و به خطر انداختن حیات آبزیان، اوتروفیکاسیون آبهای سطحی، اثر بر کارآیی کلر در گندزدایی، خوردگی و بیماری مت هموگلوبینمیا امری اجتناب ناپذیر می باشد. روش های جداسازی آمونیوم شامل روش های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی است. معمولاً در فرآیندهای تصفیه فاضلاب روش های حذف بیولوژیکی به دلیل کارآیی فرآیند، قابل اعتماد بودن روش، کنترل آسان و هزینه های سرمایه گذاری کم انتخاب می شوند. در فرآیند بیولوژیکی نیتریفیکاسیون- دنیتریفیکاسیون آمونیاک از طریق باکتری های اکسید کننده آمونیاک و نیتریت (نیتریفایرها) ابتدا به نیتریت و سپس نیترات تبدیل شده و متعاقب آن تحت فرآیند دنیتریفیکاسیون تبدیل به گاز نیتروژن می شود. فرایند های بیولوژیکی بدلیل ارزانتر بودن، سازگار بیشتر با محیط زیست و نیاز کمتر به انرژی و مواد شیمیایی ارجعیت دارند. هدف از این مطالعه بررسی حذف ترکیبات نیتروژن دار(آمونیوم و نیترات) از فاضلاب سنتتیک با استفاده از روش تلفیقی لجن فعال و بسترهای ثابت(ifas) اصلاح شده با نانو تیوب کربن می باشد. در ifas مزایای فیلم ثابت به فرایند لجن فعال افزوده شده است که این مزایا شامل: قابلیت انعطاف و کارایی بالاتر، ثبات رشد بیولوژیکی ومقاوم بودن فرایند در برابرشوک های آلی و هیدرولیکی می باشد. آزمایشات بصورت پیوسته و در مقیاس آزمایشگاهی با ارزیابی راندمان راکتور لجن فعال با بستر ثابت اصلاح شده با نانو تیوب کربن صورت گرفت بدین منظور بستر از جنس پلی کربنات به روش اتاق خلا توسط نانو تیوب کربن پوشانده شد و تأثیر نانو تیوب کربن بر کارایی فرآیند از طریق تغییر شاخص زمان ماند از 4 تا 16ساعت با غلظت آمونیوم ورودی 25 میلی گرم بر لیتر بررسی گردید. نتایج نشان داد که وجود نانو تیوب کربن در بستر اصلاح یافته منجر به تسریع در لجن سازی اولیه شده و همچنین منجر به افزایش حذف آمونیوم از فاضلاب های با غلظت کم (25 میلی گرم بر لیتر) می گردد. براین اساس زمان ماند 12 ساعت به عنوان زمان ماند بهینه انتخاب و راکتور با غلظت های 40، 80، 120 و 160 میلی گرم بر لیتر بار گذاری گردید و در شرایطی کافی نبودن راندمان، زمان ماند هیدرولیکی افزایش داده شد که بر اساس نتایج بدست آمده حداکثر راندمان حذف cod در راکتور اصلاح شده و معمولی به ترتیب 86/94 و7/94 درصد در زمان ماند هیدرولیکی 16 ساعت تعیین شد. و بهترین شرایط جهت انجام نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون در بارگذاری های 25، 40، 80 و 120 میلیگرم بر لیتر توسط راکتور ifas اصلاح شده با نانو تیوب کربن فراهم خواهد شد. اگرچه در بار گذاری های بیشتر ( 160 میلی گرم بر لیتر) و زمان ماند هیدرولیکی بالاتر( 30 تا 40 ساعت) راکتور ifas معمولی برای دنیتریفیکاسیون مناسبتر می باشد.

هدف از این مطالعه، احیاء بیوالکتروشیمیایی نیترات در فاضلاب با استفاده از نانولوله های کربن پوشش داده شده در کاتد بود. این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی بسته و در یک راکتور دو محفظه ای مجهز به غشاء تعویض کاتیون انجام گردید. از الکترودهای کربن نمدی، کربن پارچه ای و گرافیت به عنوان کاتد و از الکترود استیـل به عنوان آند استـفاده گردید. اثر orp اولیه، ph اولیه، غلظت نیترات اولیه، دانسیته جریان، مدت زمان و پوشش نانولوله های کربن جهت احیاء نیترات در راکتور بیوالکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در کاتدهای مورد بررسی بیشترین میزان احیاء نیترات در محدوده orp برابر 100- و ph خنثی و دانسیته جریان 15 میلی آمپر بر سانتی متر مربع صورت می گردد. بعلاوه با افزایش غلظت نیترات اولیه، کارایی احیاء نیترات در سیستم بیوالکتروشیمیایی کاهش یافت، به طوری که کمترین و بیشترین میزان کارایی دنیتریفیکاسیون به ترتیب در غلظت های 440 و 110 میلی گرم بر لیتر نیترات حاصل گردید. همچنین مشخص گردید که احیاء بیوالکتروشیمیایی نیترات باگذشت زمان افزایش می یابد و تمامی کاتدهای پوشش داده شده توانستند در مدت زمان 8 ساعت غلظت نیترات را به کمتر از حد استاندارد تخلیه پساب برسانند. در این تحقیق، میانگین کارایی دنیتریفیکاسیون بیوالکتروشیمیایی در کاتدهای پوشش دار نسبت به کاتدهای بدون پوشش در شرایط بهینه حدود 16 درصد بیشتر به دست آمد. از بین کاتدهای موردبررسی کربن نمدی اصلاح شده با نانولوله های کربن بیشترین کارایی احیاء نیترات را داشت. اندازه گیری مقدار dna باکتری ها نشان داد که میزان بیوفیلم تشکیل شده بر روی کاتدهای دارای پوشش بیشتر از کاتدهای بدون پوشش است. بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که استفاده از نانولوله های کربن چند دیواره به عنوان پوشش بر روی کاتد، با فراهم کردن شرایط مناسب جهت چسبیدن باکتری ها به سطح کاتد، می تواند میزان احیاء نیترات را در راکتور بیوالکتروشیمیایی افزایش دهد.

پلی کلرو بیفنیل ها(pcbs) بصورت مصنوعی از مشتقات کلرینه شده بی فنیل ها که دارای یک تا ده اتم کلر هستند، تشکیل شده اند. آنها در محیط پایدار و دارای خاصیت تجمع پذیری زیستی هستند و اثرات خطرناکی را برای انسان و حیات وحش دارند. در این پژوهش، تخریب و کلرزدایی پلی کلرو بی فنیل های موجود در روغن ترانسفورماتور صنعتی زائد را با استفاده از فرایندهای هیدروترمال و فیزیکو شیمیایی در حضور متغیر های مختلف و تابش میکروویو، مورد بررسی قرار گرفت. در چهار مرحله انجام پژوهش، اثر توام و جداگانه، توان تابش میکروویو، اتانول، پلی اتیلن گلیکول، میکروذرات آهن، میکروذرات روی، هیدروکسید سدیم و آب روی حذف و کلرزدایی pcbهای موجود در روغن ترانسفورماتور بررسی شد. از روش d4059 استاندارد، ارائه شده در astm و دستگاه گازکروماتوگرافی (agilent)مجهز شده با دتکتورالکترون گیرنده(6990n) برای سنجش pcbها استفاده شد. غلظتpcbهای موجود در روغن اولیه mg/l5/8539 بود. نتایج نشان داد، اتانول تاثیر کمی روی راندمان حذف pcbها داشت. همچنین اتانول بعلت دمای جوش پایین و خارج کردن روغن از تیررس تابش میکروویو، اثر منفی بسیار زیادی بر رفتار واکنش در سیستم داشت و خطاهای بزرگی را ایجاد می کرد. یافته ها نشان دادند، پلی اتیلن گلیکول و naoh تاثیر بسیار زیادی روی حذف pcbها داشتند و دارای اثر هم افزایی روی راندمان حذف بودند.، اما آهن و روی هیچ اثری نداشتند و آب باعث کاهش راندمان حذف pcbها شد. نتایج تجربی نشان داد، با استفاده از مقادیر بهینه متغیر ها (peg = 5.34g, naoh= 1.17g , fe=0.6g , h2o= 0.8 ml, mw=720 w ) و(peg = 5.57g, naoh= 1.06g, zn= 0.6g, h2o= 0.8 ml, mw= 720w) به ترتیب 3/97% و 7/97% از pcbهای روغن ترانسفورماتور زائد در 6 دقیقه، حذف شد. در عدم حضور آب راندمان حذف به بیش از 99/99% در مدت 10 دقیقه رسید. سرعت تخریب pcbها در طول فرایند با کنتیک درجه یک مطابقت داشت. علاوه بر این، نتایج نشان داد در حضور پارامتر های (آهن، آب و هیدروکسید سدیم) و(روی، آب و هیدروکسید سدیم) واکنش هیدروترمال در راکتور رخ نداده است. کلر زدایی فیزیکو شیمیایی با استفاده از تابش میکروویو، pegو naoh، عامل اصلی حذف pcbها از روغن ترانسفورماتور زائد بود. حذف کامل pcbها، امکان بازیافت روغن و مواد مصرفی، انرژی مصرفی کم، زمان کوتاه، ارزان و در دسترس بودن مواد مصرفی از مزایای این روش بودند. عدم تابش یکنواخت میکروویو بر کل نمونه، احتمال ایجاد قوس الکتریکی، مصرف زیاد مواد اولیه از محدودیت های آن بود.

زمینه: جیوه (hg) در گروه اصلی آلاینده های محیطی و شغلی طبقه بندی می گردد. تاکنون طیف گسترده ای از تکنیک‏های اندازه گیری جیوه توسعه یافته که معمولا" نیاز به نمونه برداری های طولانی مدت دارند. لذا در این تحقیق، یک وسیله تله سوزنی (ntd) جدید پر شده با جاذب کامپوزیتی نانوذرات طلا پشتیبانی شده توسط خاکستر استخوان (aunps/bc)، جهت نمونه برداری و تجزیه همزمان بخار جیوه (hgo) در مواجهات شغلی توسعه یافت. روش ها: جاذب کامپوزیتی aunps/bc با تکنیک هائی مانند جذب و واجذب n2، پراش اشعه x (xrd)، میکروسکوپ الکترونی انتقالی (tem) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) متصل به طیف سنجی x-ray انتشار انرژی (eds) ویژگی یابی شد. hgo به دام افتاده در ntd، بعد از واجذب حرارتی در یک سل کوارتزی تغییر شکل داده شده، جفت شده با طیف سنج جذب اتمی بخار سرد (cvaas) اندازه گیری گردید. نتایج: نشان داده شد که کامپوزیت aunps/bc، فاز فعالی برای جذب hgo می باشد. سیستم واجذب طراحی شده، تزریق مستقیم نمونه به داخل سل کوارتزی، و همچنین واجذب و استفاده مجدد از ntdرا امکان پذیر نمود. تمام منحنی های کالیبراسیون مربوطه در محدوده اندازه‎گیری شده خطی بودند (9996/0-9958/0r=). حد آشکارسازی (lod) حدودµg.ml?1 004/0 به دست آمد. تکرارپذیریntds به صورت انحراف معیار نسبی در پنج مرتبه تکرار 5/4% - 6/2% بود. نتیجه گیری: در این تحقیق یک جفت شدگی ساده و مقرون به صرفه بین ntd و cvaas توسعه یافت. همچنین نشان داده شد که ntd پیشنهادی جهت تعیین مقدار hgo در پایش مواجهه شغلی میانگین وزنی- زمانی (twa) از کارائی لازم برخوردار می‎باشد.

اکسیدهای نیتروژن یکی از آلاینده های مهم هوا در محیطهای صنعتی می باشد. روشهای مختلفی برای جذب وکاهش این آلاینده ها در هوای نواحی شهری و صنعتی وجود دارد. در این تحقیق، از نانو ذرات اکسید روی بعنوان فتوکاتالیست استفاده گردید. با توجه به بررسیهای انجام شده نانو ذرات استفاده شده دارای ویژگی کریستالی و فتوکاتالیتیکی مناسبی بودند. برای حذف اکسید نیتروژن نانو ذرات تثبیت شده بر روی شیشه و مش فایبرگلاس در یک راکتور استوانه ای شکل با تابش اشعه ی ماوراء بنفش به منظور تبدیل اکسید نیتروژن به دی اکسید نیتروژن در جریان هوای آلوده مورد استفاده قرار گرفت. در این مطالعه مقدار غلظتهای ورودی اکسید نیتروژن به راکتور ppm 200 و 150، 100 می باشد که با دبی 400 میلی لیتر بر دقیقه وارد راکتور می شود. متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق اثر غلظت ورودی، مقدار نانوذر ات تثبیت شده در راکتور و غلظت گاز ورودی می باشد. یافته های این تحقیق نشان داد که بین غلظتهای ورودی اکسید نیتروژن به راکتور، غلظت ورودی ppm 100 بیشترین مقدار تبدیل به دی اکسید نیتروژن را دارا می باشد، به گونه ای که در مقادیر اکسید روی تثبیت شده mg/cm2 8 مقداریکنواخت تبدیل 32 درصد بدست آمد. در مورد مقادیر نانوذرات تثبیت شده مقدار تبدیل برای دو حالت mg/cm2 4 و 8 کمتر از 5 در صد تفاوت داشت مقدار کاهش اکسید نیتروژن در سیستم جذب با غلظت ورودی ppm 100 به 78درصد در محلول 5 درصد جرمی هیدروکسید سدیم در شروع آزمایش رسید. بررسی نتایج نشان داد که سیستم دوگانه اکسیداسیون فتوکاتالیستی با تبدیل no به no2 می تواند گاز اکسید نیتروژن با حلالیت پذیری پایین را حذف نماید. در واقع تبدیل اکسید نیتروژن به دی اکسید نیتروژن باعث افزایش میزان دی اکسید نیتروژن در nox و افزایش میزان جذب آن می شود. اکسیداسیون فتوکاتالیستی به دلیل شرایط عملیاتی ساده آن، یکی از بهترین و کارآمدترین روشهاست.

در سال های اخیر افزایش طوفان های گرد و غبار باعث نگرانی هایی در خصوص مشکلات بهداشتی در استان های غربی و جنوب غرب کشور از جمله ایلام شده است. این تحقیق با هدف تعیین مشخصات کمی، بیولوژیکی، پرتوتابی و همچنین وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری های قلبی- عروقی و تنفسی منتسب به پدیده گرد و غبار در شهر ایلام، انجام شد. مطالعه حاضر نشان دهنده وضعیت وقایع گرد و غبار در شهر ایلام و تاثیر منفی آن بر کیفیت هوا است که می تواند اثرات مضر شدیدی را بر سلامت داشته و باعث افزایش بیماری های قلبی - عروقی و تنفسی و مرگ و میر پیش از موعد در گروه های حساس شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.