هدف: این مطالعه مداخله ای به منظور بررسی اثر لیزرهای دیودی red با طول موج 635 نانومتر و infrared با طول موج 830 نانومتر بر حرکت اسپرم های زنده در انسان انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مداخله ای (interventional) از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار (randomized controlled clinical trial) انجام شده است. از میان 55 نفر مرد مبتلا به ناباروری با ناباروری اولیه یا ثانویه مبتلا به آستنواسپرمی 25 نفر انتخاب شدند. یافته ها: میانگین total motility اسپرم ها، میانگین progressive motility اسپرم ها، میانگین class c motility اسپرم ها، میانگین class d motility اسپرم ها و میانگین vcl در نمونه های تحت تابش اشعه infrared و red به میزان معناداری افزایش یافته بود؛ ولی در گروه شاهد تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آن با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که استفاده از لیزر می تواند به عنوان یک گزینه درمانی مناسب جهت درمان موارد ناباروری ناشی از فاکتور مردانه که ناشی از اختلال در موتیلیتی هستند مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده ندارد.

هدف: اختلال نعوظ از جمله رایج ترین مشکلات جنسی در مردان محسوب می شود. در حدود 1 نفر از هر 5 مرد بالای 20 سال به آن مبتلا هستند. yohimbine و l-arginine از جمله درمان های دارویی رایج مورد استفاده در این زمینه هستند. هر یک به تنهایی اثربخشی و کارایی نسبتا خوبی دارند. بنابراین انتظار می رود که با ترکیب آنها بتوان به اثربخشی بیشتری دست یافت. بر همین اساس بر آن شدیم تا در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی ترکیب yohimbine و l-arginine در درمان اختلال نعوظ بپردازیم. روش مطالعه: در این مطالعه 50 فرد مبتلا به اختلال نعوظ مورد بررسی قرار گرفتند. در ویزیت اول نمره شاخص بین المللی عملکرد نعوظ توسط پرسش نامه استاندارد iief تعیین گردید. در ویزیت دوم در هفته چهارم نیز دوباره این نمره محاسبه شد و تغییرات بررسی گردید. در نهایت آنالیز اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: score قبل از درمان در بیماران به این ترتیب بود که، 28% از بیماران شدید، 40% متوسط و 32% خفیف – متوسط بودند. score بعد از درمان در بیماران به این ترتیب بود که، 22% از بیماران شدید، 26% متوسط و 42% خفیف - متوسط و 10% خفیف بودند. نتیجه گیری: طبق آزمون کااسکوئر رابطه معنی داری بینscore قبل و بعد از درمان وجود داشت که موید اثربخش بودن دارو در درمان اختلال نعوظ با شدت متوسط و متوسط-خفیف بیماران بوده است. (05/0>p)

مقدمه :سنگ های ادراری از جمله مشکلات شایع در بین مراجعین به بخش های اورژانس و متخصصین ارولوژی محسوب می گردند. میزان شیوع سنگ کلیه تقریبأ بین 1تا 15? است که بر اساس سن، جنس، نژادومنطقه جغرافیایی متفاوت است.در ایالات متحده شیوع سنگ کلیه تقریبأ10 تا 15? است که سبب هزینه های بهداشتی و درمانی سنگین و غیبت از کار می شود. این مشکلات به ویژه در مورد سنگ های حالب و نیز سنگ های با اندازه بزرگ، بیشتر به چشم می خورد. به همین دلیل درمان سنگ های ادراری از اهمیت به سزایی برخوردار است. امروزه از روش های جراحی متعددی مانند سنگ شکن، لیزر و جراحی باز جهت درمان این بیماری استفاده می شود. اهداف :بر این اساس بر آن شدیم تا در این مطالعه به بررسی فراوانی اختلالات متابولیک در بیماران با سنگهای راجعه ادراری بپردازیم. روش های اجرای تحقیق:80 بیمار مبتلا به سنگ های ادراری در طی سال های 89 و 90 به بیمارستان بوعلی و مطب خصوصی مراجعه نمودند. پس از تائید ابتلای مکرر به سنگ های ادراری، آزمایشات متابولیک ادراری برای آنها درخواست گردید. آزمایشات متابولیک شامل: کلسیم، اگزالات، سدیم، اسید اوریک،سیترات، سیستین و حجم ادرار بود. درنهایت نتایج با استفاده از آزمون آماری spss انجام شد. یافته ها :طبق نتایج بدست آمده،بیشترین درصد فراوانی اختلالات متابولیک ،حجم کم ادراری با شیوع55? وسپس هیپرکلسیوری با شیوع35?می باشد.هیپراگزالوری 5/12?،هیپوسیتراتوری 10?وهیپراوریکوزوری10?می باشد. بحث و نتیجه گیری: طبق آزمون کااسکوئر، رابطه معنی داری بین سطح کلسیم، سیترات و حجم ادراری با جنسیت بیماران مبتلا به سنگ های ادراری وجود داشت. اما رابطه معنی داری بین سطح اگزالات و اسید اوریک ادراری با جنسیت وجود نداشت. طبق آزمون کااسکوئر، رابطه معنی داری بین سطح کلسیم ادراری با شاخص توده بدنی در بیماران مبتلا به سنگ های ادراری وجود داشت. اما رابطه معنی داری بین سطح اگزالات ادراری با شاخص توده بدنی وجود نداشت.

مقدمه : هایپرپلازی خوش خیم پروستات (bph) شایع ترین علت انسداد ادراری است که در میان مردان رخ می دهد. یکی از روشهایی که به تازگی در درمان مبتلایان به این بیماری مورد توجه متخصصان قرار گرفته است، تزریق بوتاکس یا سم بوتولنیوم a در داخل غده پروستات می باشد که با اثر بر سلولهای عضله صاف، منجر به کاهش رشد و تونیسیته آن خواهد شد. در این مطالعه به بررسی میزان اثر تزریق بوتاکس در مقایسه با روش جراحی turp در درمان مبتلایان به bph پرداختیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع مداخله ای-تحلیلی میباشد 18 نفر از بیماران مبتلا به bph مراجعه کننده به کلینیک ارولوژی بیمارستان بوعلی تهران طی سالهای 89-88 انتخاب شدند. بیماران در دو گروه قرار گرفتند که از لحاظ سن با یکدیگر همسان شده بودند. در گروه اول جهت درمان bph از تزریق داخل پروستات بوتاکس استفاده شد و گروه دیگر تحت جراحی turp قرار گرفتند. در تمامی بیماران متغیرهایی شامل ipss (از طریق پرسشنامه مخصوص) ، pvr ، psa و حجم پروستات در زمان قبل از درمان و نیز 1 ماه پس از درمان ارزیابی گردید.آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : میانگین سنی کل افراد مورد مطالعه در پژوهش 6/64 سال با انحراف معیار 8/3 سال بود. حداقل سن بیماران 60 سال و حداکثر آن 72 سال گزارش گردید. میان اندکس های ipss و pvr در زمان قبل و 1 ماه پس از درمان در بیماران تحت درمان به روش تزریق بوتاکس، اختلاف معنی داری به لحاظ آماری وجود دارد و اختلاف معنی داری در زمینه میزان متوسط psa و حجم پروستات وجود نداشت. میان اندکس های ipss ، pvr و حجم پروستات در زمان قبل و 1 ماه پس از درمان در بیماران تحت جراحی turp، اختلاف آماری معنی داری وجود دارد و اختلاف معنی داری در زمینه میزان متوسط psa وجود نداشت. بحث: با توجه به مکانیسم عمل بوتاکس، تزریق این دارو به داخل غده پروستات یکی از روشهای موثر در درمان علائم ادراری در مبتلایان به هایپرپلازی خوش خیم پروستات بوده و با توجه به عوارض کمتر و تکنیک ساده تر، می تواند جایگزین مناسبی برای روشهای جراحی نظیر turp گردد.