در این تحقیق تولید فولاد زنگ نزن آستنیتی پرنیتروژن و نانوساختار با روش آلیاژسازی مکانیکی و همچنین تاثیر زمان آسیاکاری و اتمسفر آن روی انجام استحاله فریت به آستنیت در دمای اتاق بررسی شد. بدین منظور مخلوط پودری mn11-cr18-fe در یک آسیای گلوله ای سیاره ای تحت اتمسفر گاز نیتروژن و آرگون آسیاکاری شد. نتایج نشان داد که با آسیاکاری در اتمسفر نیتروژن با افزایش زمان آسیاکاری میزان جذب نیتروژن افزایش یافته و بعد از 100 ساعت آسیاکاری فولاد زنگ نزن آستنیتی نانوساختار با حدود 65/0درصد وزنی نیتروژن تولید می شود. درحالی که در اتمسفر آرگون تا 100 ساعت آسیاکاری فاز فریت پایدار بوده و فاز آستنیت بعد از 120 ساعت جوانه می زند. ساختار فولاد تولیدی در هر دو اتمسفر دارای اندازه دانه نانومتری بود. از طرفی اندازه دانه حاصل از آسیاکاری در اتمسفر نیتروژن کوچک تر از آرگون بود. مقایسه نتایج xrd نشان داد که آستنیت بعد از اینکه ساختار فاز زمینه حدود 90درصد آمورف شد واندازه دانه به 10 نانومتر رسید تشکیل می شود. همچنین نتایج نشان داد که با جوانه زنی و رشد دانه های آستنیت, کرنش محصول کاهش یافته و بعد از کامل شدن استحاله ادامه آسیاکاری منجر به کریستالیزه شدن ساختار و رشد دانه می شود. نتایج عملیات حرارتی فولاد زنگ نزن آستنیتی پر نیتروژن حاصل نشان داد که فولاد تولیدی از پایداری حرارتی بالایی برخوردار است و میزان نیتروژن قبل و بعد از عملیات حرارتی نیز تغییری نمی کند. همچنین امکان جایگزینی منگنز با نیتروژن نیز مورد بررسی قرار گرفت و نتایج نشان داد که امکان کاهش میزان منگنز ساختار تا 8درصد وزنی وجود دارد.