این مطالعه به منظور روشن نمودن اثر اکسید روی در مقیاس نانو و معمولی بر وابستگی به مرفین در روش ترجیح مکانی شرطی شده درحضور و غیاب ویتامین c طراحی شده است. در این پژوهش از موش سوری نر بالغ نژاد ان ماری با وزن 3±25 گرم در گروه های کنترل، دریافت کننده مقادیر متفاوت مرفین(mg/kg, sc10، 5 ، 5/2)، نانو اکسید و اکسید روی معمولی( mg/kg, ip10، 5، 5/2) و مقادیر متفاوت ویتامین c‍‍‍‍( mg/kg, ip 25، 5، 1) و گروه های توأم هر دو نوع اکسید روی با ویتامین cاستفاده شد. تمامی گروه ها مرفین 5 میلی گرم/کیلوگرم را برای ایجاد و تشخیص وابستگی در روش ترجیح مکانی شرطی شده(cpp) دریافت نمودند. نتایج نشان داد که مرفین در مقادیر 5 و 10 میلی گرم/کیلوگرم موجب ترجیح مکانی شرطی در موش ها شد، در حالی که نانو و اکسید روی معمولی و ویتامین c قادر به القا ترجیح مکانی شرطی نبودند. نانو اکسید روی در مقادیر(mg/kg, ip10، 5، 5/2) و اکسید روی توده ای در مقادیر (mg/kg, ip10، 5 ) و ویتامین c در مقادیر 5 و 25 میلی گرم باعث کاهش معنی دار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شدند. کلیه مقادیر نانو اکسید روی و اکسید روی معمولی در حضور مقدار بی تأثیر ویتامین c اثر مهاری قوی تری را در بیان ترجیح مکانی شرطی حاصل از مرفین نشان دادند. بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، نانو اکسید روی کارایی بیشتری نسبت به اکسید روی معمولی در کاهش وابستگی به مرفین داشته و استفاده همزمان نانو ذرات روی و ویتامین c می تواند رویکرد جدیدی را جهت مقابله با وابستگی روانی مرفین ارائه نماید.