هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر حاد کشش ایستا، پویاوترکیبی، عضلات موافق و مخالف ،بر قدرتبیشینه و شاخصهای الکترومایوگرافی باز شدن زانو در مردان تمرین کرده بود. بدین منظور تعداد 12 آزمودنی با میانگین و انحراف استاندارد سن 78/0±85/27سال، قد 88/3±95/179سانتیمتر، وزن 44/2±55/76 کیلوگرم و نمایه توده بدنی 56/2±03/21 کیلوگرم بر مترمربع، از میان 20 پسر تمرین کرده دارای سابقه و عضویت در باشگاه های ورزشی، به طور تصادفی انتخاب شدند. پروتکل تحقیقشامل یک جلسه آشناسازی با روند اجرای کار، سپس در 4 جلسه جداگانه به فاصله ی 48 ساعت از هم که و در حالیکه ازمودنی ها در هر جلسه بصورت تصادفی در یکی از گروه های چهار گانه بدون کشش(3 نفر) ، کشش ایستا(3 نفر) ، کشش پویا(3 نفر) و کشش ترکیبی(3 نفر) با دو دقیقه وقفه بین کشش و انجام آزمایش ها پرداختند و شاخص های الکترومایوگرافی ان ها در حرکت باز شدن زانو ثبت گردید. نرمال بودن داده هااز طریق آزمون کولوموگروف اسمیرنوف بررسی شدو ازروش آماری t زوجیبرای مقایسه دو به دو متغیر های مستقل در سطح معنا داری (p<0.05)استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 16 spss انجام شد. نتایج نشان داد که اثر افزاینده تمرینات کشش پویا و ترکیبی بر روی قدرت بیشینه باز شدن زانو و شاخص های الکترومایوگرافی عضله موافق (چهارسر رانی) معنادار بود و در کشش ایستا تغییرات کاهند به سطح معناداری نرسید.

چکیده این تحقیق به منظور اعتبار، پایایی و عینیت سنجی آزمون طراحی شده برای اندازه گیری توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال بر مبنای آزمون دویدن بی هوازی ((rast انجام شد.آزمودنی های این تحقیق شامل 14 نفر از بازیکنان بسکتبال ( میانگین قد، وزن، سن، درصد چربی و bmi آزمودنی ها به ترتیب 5.9±176.75 سانتیمتر، 69.05±9.48 کیلوگرم ، 22.43±2.17سال، 15.39±6.20درصد، 22.21±2.43 کیلو گرم بر متر مربع ) تیم دانشگاه خوارزمی بودند که حداکثر، میانگین، و حداقل توان وشاخص خستگی پس از اجرای آزمون rast و آزمون طراحی شده محاسبه گردید.همچنین میزان لاکتات خون بعد از گذشت 2 دقیقه و ضربان قلب بلافاصله پس از اجرای آزمون ها اندازه گیری شد.پس از اطمینان از نرمال بودن متغیرهای آماری برای بررسی میزان همبستگی بین شاخص های توان و شاخص های فیزیولوژیکی (لاکتات خون و ضربان قلب) دو آزمون از ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.نتایج نشان داد بین حداکثر، میانگین، حداقل توان به دست آمده از آزمون طراحی شده و آزمون rast همبستگی معنی داری وجود دارد(577/0=r 031/0p= ، 749/0 r=001/0=p ، 621/0= r018/0=p)، ولی بین شاخص خستگی دو آزمون همبستگی معنی داری مشاهده نشد(014/0r= ). همچنین بین لاکتات خون در زمان (2 دقیقه)پس از اجرای آزمون ها همبستگی معنی داری وجود داشت 744)/0= ,r002/0=p ).در میزان ضربان قلب بلافاصله بعد از اجرای دو آزمون همبستگی معنی داری مشاهده نشد(237/0=r )، ولی بین میانگین ضربان قلب بلافاصله پس از اجرای آزمون ها تفاوت معنی داری نیز مشاهده نشد( 432/0p= ).همینطور بین میزان درک فشار پس از دو آزمون همبستگی معنی داری مشاهده شد(625/0=,r 022/0p=).در بررسی پایایی آزمون طراحی شده بین حداکثر، میانگین، حداقل توان و شاخص خستگی بعد از دو مرتبه اجرای آن توسط محقق ارتباط معنی داری مشاهده شد( 755/0=r 002/0=p ، 781/0= r001/0=p ، 645/0 r=013/0p= ، 645/0= r013/0(p=.در بررسی عینیت آزمون طراحی شده بین حداکثر، میانگین، و حداقل توان، و شاخص خستگی توسط دو گروه آزمون گیرنده ارتباط معنی داری مشاهده شد(755/0= r002/0=p , 935/0= r000/0=,p 751/0= r002/0=,p 789/0= r000/0=p). بنابراین آزمون طراحی شده در مقایسه با آزمون rast آزمونی معتبر جهت اندازه گیری توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال می باشد. واژه های کلیدی: آزمون، توان بی هوازی، آزمون rast، روایی، پایایی، بسکتبال

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر حاد و مزمن فعالیت رکاب زدن همراه با انسداد عروقی پا بر سطوح سرمی عامل رشد اندوتلیال عروقی(vegf) در مردان جوان سالم بود. بدین منظور 18 نفر از مردان سالم 27-19 ساله واجد شرایط، ساکن شهر تهران به صورت در دسترس(میانگین وزن 03/6±52/73 کیلوگرم، قد 78/4±44/176 سانتی متر، شاخص توده بدنی 90/1±48/23 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب شدند. سابقه پزشکی آزمودنی ها مبنی بر عدم برخورداری از هرگونه سابقه بیماری قلبی _عروقی، مصرف سیگار و یا هر نوع دارو و مکمل توسط پرسشنامه اطلاعات عمومی مورد بررسی قرار گرفت. پس از توضیحات اولیه در خصوص نحوه اجرای آزمون و خطرات احتمالی، آزمودنی¬ها پرسشنامه اطلاعات عمومی و رضایت نامه را تکمیل کردند. آزمودنی¬ها به سه گروه رکاب زدن همراه با انسداد عروق پا(6 نفر)، رکاب زدن بدون انسداد(6 نفر) و کنترل(6 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی¬های گروه تمرین با انسداد و تمرین بدون انسداد به مدت 4 هفته، هر هفته 6 جلسه و در مجموع 24 جلسه، تمرین رکاب زدن را با شدت 50% wmax و در 5 نوبت 3 دقیقه ای و یک دقیقه استراحت بین هر نوبت انجام دادند. قبل از شروع پروتکل، دو ساعت پس از جلسه اول تمرین و 24 ساعت پس از جلسه آخر تمرین خون گیری انجام شد و vegf سرم به روش الایزا اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها پس از اطمینان از توزیع طبیعی آنها، از آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که سطوح سرمی vegf، در پاسخ به فعالیت رکاب زدن همراه با انسداد نسبت به تمرین رکاب زدن بدون انسداد، افزایش معناداری پیدا کرد(011/0p=). همچنین نتایج نشان داد که چهار هفته فعالیت رکاب زدن سطوح سرمی vegf را در گروه با انسداد و بدون انسداد(هر دو گروه تمرینی)، افزایش می دهد، اما این افزایش معنی دار نبود(063/0p=). به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که پس از چهار هفته هیچ اختلاف معنی داری بین تمرین رکاب زدن همراه با انسداد عروقی پا و تمرین رکاب زدن به تنهایی بر سطوح سرمی vegf به عنوان یکی از عوامل رگ زایی در مردان جوان سالم وجود ندارد.