با آغاز نگارش رمان و داستان کوتاه در ایران، نویسندگان معاصر کشورمان پس از آشنایی با آثار ادبی مدرن دنیا تحت تأثیر شیوه ها و مکاتب بزرگ ادبی جهان قرار گرفتند. همچنین بررسی تطبیقی ادبیات داستانی کشورمان با ادبیات داستانی جهان گویای این واقعیت است که به دنبال ترجمه ی شاهکارهای ادبیات جهان به زبان فارسی داستان نویسان معاصرمان، به تبع شاعران هم عصر تحت تأثیر سبک ها و مکاتب بزرگ ادبی جهان از جمله رئالیسم و رئالیسم اجتماعی قرار گرفتند. یکی از نویسندگان معاصر که مکتب رئالیسم به وضوح در آثار او بازتاب می یابد غلامحسین ساعدی معروف به «گوهر مراد» است . وی در بیشتر داستان های خود دردها و رنج ها و محرومیت های مردم عادی و فرودست جامعه را همراه با تلخی ها، ناکامی ها و ناامیدی هایشان به تصویر می کشد. در اینکه ساعدی نویسنده ای رئالیست است کمترین تردیدی نیست، اما رئالیسم اجتماعی که موضوع این رساله می باشد کمتر در آثار وی نقد و بررسی شده است، لذا در این پژوهش سعی شده بازتاب مکتب رئالیسم و رئالیسم اجتماعی با تکیه بر داستان های کوتاه و رمان های نویسنده، مورد نقد و تحلیل قرار گیرد و نشان داده شود که ساعدی علاوه بر رئالیسم جادویی- که در آثار وی بسیار مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته- به رئالیسم اجتماعی نیز نظر داشته است. کلید واژه ها: غلامحسین ساعدی، رئالیسم اجتماعی، جامعه، واقعیت،فقر،فساد