چکیده تأثیر شگفت حادثه عاشورا در طول تاریخ در قالب آثار متعدد ادبی و هنری از جمله شعر معاصر بازتاب فراوانی داشته است. تلمیح از جمله شگردهایی است که به بازتاب این واقعه مهم در آثار شاعران کمک بسیاری نموده است. این ترفند بدیعی به عنوان عنصری خیال انگیز و تصویرساز، ابزاری موثر و مهم در هنر شاعری محسوب می شود. در تحقیق حاضر به روش توصیفی – تحلیلی به بررسی شیوه کاربرد تلمیح در اشعار عاشورایی پنج شاعر معاصر: علی موسوی گرما رودی، علی معلم دامغانی، سید حسن حسینی، علیرضا قزوه و سعید بیابانکی پرداخته می شود. ابتدا مقدمات و کلیاتی در مورد شعر عاشورایی و تلمیح از آغاز تا کنون ارائه گردیده، سپس به بررسی صنعت تلمیح و شیوه های کاربردی آن پرداخته می شود و در ادامه استفاده از صنعت تلمیح در شعر شاعران فوق به صورت مقایسه ای مورد بررسی قرار می گیرد؛ ضمن این که در پایان این پژوهش از طریق بررسی و مقایسه شیوه و میزان کاربرد تلمیح در شعر شاعران مورد بحث و ارائه جدول و نمودار آماری نشان داده خواهد شد. نتیجه این بررسی نشان از آن دارد که کاربرد تلمیح از جایگاه ویژه ای در جهت زیباسازی، تصویر آفرینی و تأثیر گذاری در شعر عاشورایی معاصر برخوردار است و همچنین جلوه های تابلوی عاشورا در بعد از انقلاب اسلامی به واسطه رنگ آمیزی شدن با این صنعت ادبی، زیبایی بیشتری را نسبت به دوره های قبلی خود پیدا نموده است. کلیدواژه ها: شعر عاشورایی، شعر معاصر، تلمیح، سعید بیابانکی، سید حسن حسینی، علیرضا قزوه، علی معلم دامغانی، علی موسوی گرمارودی.