امروزه صنعت گردشگری یکی از پر رونق ترین روشهای در آمد زایی برا ی کشورهای گوناگون به شمار می آید. با سرمایه گذاری در بخش صنعت توریسم و ایجاد قطب گردشگری و با استفاده از پتانسیل گردشگری مناطق و تعبیه امکانات تفریحی متناسب با آن می توان به سودی سرشار دست یافت. مطالعه ای که توسط سازمان ملل متحد در مورد تأثیر گردشگری بر کشورهای در حال توسعه انجام گرفته نشان داده است که با وجود اینکه صنعت گردشگری موجب شکوفایی اقتصادی کشورها و مناطق میزبان می شود و مبادلات فرهنگی را قوت می بخشد، متاسفانه از طرف دیگر موجب خللهای اجتماعی و زیست محیطی نیز می گردد. از آنجایی که کشور ایران جزء پنج کشور برتر جهان از لحاظ پتانسیل اکوتوریستی و تنوع اقلیمی می باشد، بنابراین این پژوهش تلاش دارد تا در راستای ارتقای مناطق اکوتوریستی گام بردارد. توسعه اکوتوریسم نیازمند زیرساخت خدماتی با شرایط ویژه مانند مجموعه های گردشگری،تفریحی، اقامتی و... است که می بایست در مناطق اکوتوریستی طراحی و احداث شوند. این پژوهش تلاش دارد تا راهکارهای معمارانه جهت توسعه و ساخت این نوع مجموعه ها را پیشنهاد نمایدو در نهایت در طرح یک نمونه موردی آنها را بکار گیرد. طراحی مجموعه ای تفریحی -گردشگری جهت زیست و اسکان محدود، به منظور جذب گردشگر با رویکرد اکوتوریسم در بابلسر ، موضوع اصلی این پژوهش است. در این راستا بکار گیری معماری بومی از یک سو و بهره گیری از آخرین دستاوردها و استانداردهای نوین جهان از سوی دیگر که در ایران قابل اجرا باشد، از اهداف این پروژه می باشد. کلید واژه: گردشگری، اکوتوریسم، معماری بومی، طبیعت، معماری پایدار، اکوتوریسم پایدار