چکیده: امروزه گردشگری، صنعتی تقاضا محور است، به این مفهوم که آنچه برای برنامه ریزان صنعت گردشگری بیش از پیش اهمیت دارد، تقاضای گردشگران و سلایق آنهاست. تقاضا در گردشگری رفتاریست که فرد در استفاده از مقاصد و خدمات گردشگری از خود بروز می دهد. رفتار هر فرد برگرفته از احساس نیاز و انگیزه های اوست. در حقیقت آنچه رفتار فرد را در نظام فضایی گردشگری در قالب تقاضا رقم می زند انگیزه هاست. از سوی دیگر شناخت انگیزه ها علاوه بر کمک به برنامه ریزان در برنامه ریزی صحیح مقاصد به مدیران صنعت این امکان را می دهد تاطبقات مختلف جهانگردان را نیز شناسایی و مقاصد را بهتر مدیریت کنند. به همین سبب پژوهشگر در این پژوهش بر آن شد تا انگیزه گردشگران را در انتخاب مقصد بررسی نماید. اهداف پژوهش شامل شناسایی انگیزه های موثر در انتخاب مقصد و مقایسه انگیزه ها میان دو حوزه داخلی و خارجی بود. به همین منظور گردشگران ساکن شهر تهران به عنوان پر جمعیت ترین شهر کشور و بالطبع آن گردشگر فرست ترین آن به عنوان جامعه آماری برگزیده شدند و گردشگران عازم به حوزه شینگن،مالزی و کیش توسط پرسشنامه که با طیف لیکرت 5 گویه ای میزان موافقت کامل تا مخالفت کامل پرسش شوندگان را با هر پرسش می سنجید مورد پرسش قرار گرفتند، پس از تعیین پایایی و روایی پرسشنامه با آزمون مقایسه دو نسبت، یافته ها توسط نرم افزار excel, spss تحلیل شدند، برای تحلیل یافته ها از شیوه های آمار توصیفی مانند جدول توزیع فراوانی و آمار استنباطی مانند آزمون کای دو و آزمون حداقل تفاوت معنادار فیشر lsd استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که در هر سه مقصد مورد مطالعه پرستیژی( منزلتی) بودن مقصد، وجود چشم انداز متفاوت بین مبدأ و مقصد، احساس آزادی، دسترسی آسان به مقصد، تصور افراد از فعالیتها و امکانات مقصد، و میل ساده افراد به گردشگری در انتخاب مقصد موثر است. واژگان کلیدی: انگیزش، انگیزه گردشگران، رفتار گردشگر، جغرافیای رفتار فضایی ، انتخاب مقصد.