نام پژوهشگر: محمد مهین خاکی
محمد مهین خاکی محمد همایون سپهر
انسان در طول زندگی اجتماعی خویش، شاهد حوادث و بلایای طبیعی بوده و هست که همواره زندگی اش را تهدید می کرده و از آغاز زندگی جمعی، به دنبال گریز از حوادث و یا یافتن محلهای مناسب و اَمن برای خود بوده است. از وحشتناکترین حوادث، «زلزله» است که آثار مخّرب آن بر همگان معلوم است که حتی اثرات آن به نسلهای آینده بشر نیز منتقل میگردد. کشور ایران از جمله مناطق زلزلهخیز جهان است و تا به حال بارها زلزله باعث ویرانی و فجایع انسانی شده، از قبیل زلزله طبس، بم و .... یکی از این لرزشهای بزرگ زمین در تابستان سال 1341 در منطقه عمومی بوئینزهرا رخ داده که روستاهای اطراف را نیز تقریباً به صورت صد در صد تخریب نموده است. از آن جمله روستای «دانسفهان» که کاملاً تخریب شده و از نو و در جای دیگری روستا بازسازی شده است. تحقیق حاضر ضمن پرداختن به بافت فرهنگی، اجتماعی روستای دانسفهان، به تخریب روستا و خانههای اهالی پرداخته و همچنین در بازسازی روستای فوق دنبال پذیرش یا عدم پذیرش مردم، از خانهای جدید بوده که البته در دانسفهان نقشههای خوبی ریخته و براساس آن خانهها ساخته شده ولی در روستاهای مجاور به دلیل همگون نبودن با فرهنگ مردم، از خانههای جدید به عنوان آغل دامها استفاده میکردهاند! لذا لازم به نظر میرسد پس از هر زلزلهای به مواردی نظیر: 1ـ بازسازی براساس نیازهای مردم محل، 2ـ هنگم اسکان موقّت و حضور امدادگران، بافت فرهنگی و آداب و رسوم مردم تحتالشعاع قرار نگیرد و یا کمتر دگرگونی را شاهد باشیم و 3ـ مشورت با اهالی در چگونگی ساخت منازل و اماکن عمومی و ... . راحتی و آسایش، پس از زلزله، میتواند آلام و دردهای مردم را تسکین بخشد کما اینکه 6 شرکت در بازسازی دانسفهان نقش داشتهاند که پس از زلزله موجبات راحتی مردم را فراهم آوردهاند ولی در روستاهای مجاور کارشناسی صورت نگرفته و بازسازیها تعجیلی و در برخی نقاط به هدر دادن پول و انرژی منجر گردیده است.