هدف از این پژوهش توصیف ساختمان فعل در گونه ی بالاگریوه از گویش لری در چارچوب نظریه ی مقوله و میزان است. این پژوهش به صورت توصیفی – تحلیلی صورت گرفته و روش گردآوری داده های آن به صورت میدانی است. برای گردآوری داده ها از 15 نفر گویشور مصاحبه به عمل آمده است. فعل در گونه ی بالاگریوه از نظر شخص و شمار با زبان فارسی مطابقت دارد. در گونه ی بالاگریوه، ستاک گذشته + شناسه ی فعلی هم نمایانگر گذشته ی ساده و هم نمایانگر گذشته ی استمراری است، بنابراین برخلاف فعل در زبان فارسی تکواژ استمراری در این گونه ی زبانی وجود ندارد. در گونه ی بالاگریوه، گذشته ی جاری از جزء پیشوندی "هِ" به اضافه ی گذشته ی ساده ساخته می شود و حال جاری از جزء پیشوندی "ها" به اضافه ی حال اخباری ساخته می شود. در حالیکه در زبان فارسی گذشته ی جاری از "صرف فعل کمکی داشتن بر مبنای زمان گذشته ی ساده + صرف فعل اصلی بر مبنای زمان گذشته ی استمراری" ساخته می شود و حال جاری از "صرف فعل کمکی داشتن بر مبنای زمان حال ساده + صرف فعل اصلی بر مبنای زمان حال اخباری" ساخته می شود. نحوه ی ساختن فعل مجهول در گونه ی بالاگریوه به صورت "ستاک حال + س + نشانه ی زمان + پی بست" برای زمان های گذشته، و "ستاک حال+ ی + پی بست" برای زمان حال و آینده است؛ در حالیکه در زبان فارسی فعل مجهول از "صفت مفعولی (ستاک گذشته + ه) + صرف فعل شدن (بر حسب زمان مورد نظر)" ساخته می شود.